Κυριακή, Απριλίου 15, 2007

Μαντζούνια



Το Νοσοκομείο που εργάζομαι, βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, Πειραιώς και Σωκράτους γωνία. Αν κατηφορίσει κανείς την Σωκράτους προς το Μοναστηράκι, βρίσκεται μετά από λίγα μέτρα, σε περιβάλλον που θυμίζει Μαρόκο ή Τυνησία.

Υπάρχουν τρία τέσσερα παλαιότατα καταστήματα με «εδώδιμα και αποικιακά» όπου μπορεί να βρει κανείς, μέσα σε τεράστια τσουβάλια, ή κρεμασμένα από το ταβάνι, ό,τι μπορεί να φανταστεί σε μπαχαρικά, τσάγια, βότανα, μυρωδικά και άλλα πολλά.

Πριν μερικές μέρες βρέθηκα εκεί, λίγο για να χαζέψω αλλά και για να ψάξω σπάνια αφεψήματα. Παρατήρησα ότι σε κάθε τσουβάλι, εκτός από την ονομασία του φυτού, υπήρχε και η ένδειξη του σε ποια νόσο ενδείκνυται.

Υπήρχαν όλες οι ειδικότητες, αρχής γενομένης της δικιάς μου : για ζάχαρο, για χοληστερίνη, για τον προστάτη, για πέτρες (άλλο για της χολής και άλλο για αυτές των νεφρών). Υπήρχαν και ειδικότητες που δεν έχουμε στο νοσοκομείο μας : για δυσμηνόρροια, ή για αλλεργίες.

Την ώρα που χάζευα, μπήκε κάποιος κύριος και ζήτησε να του συστήσουν κάτι για το ζάχαρο. Η έκπληξη μου ήταν απίστευτη όταν άκουσα την ερώτηση του υπεύθυνου του καταστήματος : «έχετε ζάχαρο πάνω ή κάτω από 200;» «Τις περισσότερες φορές πάνω από 200» ήταν η απάντηση. Τότε ο άλλος, με απόλυτη αυτοπεποίθηση, του είπε: «αυτό θα πάρετε».

Δεν ξέρω πως κρατήθηκα να μην επέμβω και να πω: πάρε άνθρωπε μου κανένα αντιδιαβητικό χάπι, να το ρυθμίσεις το ζάχαρο σου!

Υποθέτω ότι στο χώρο εκείνο, δεν είχα καμία ελπίδα να εισακουσθώ. Το πιο πιθανό θα ήταν να δεχθώ φραστική επίθεση του τύπου: « ό,τι κάνει η φύση, δεν το φτάνει κανένα φάρμακο!».

Τι μας κάνει, άλλους περισσότερο άλλους λιγότερο να εμπιστευόμαστε απόλυτα τα διάφορα «μαντζούνια» ενώ παράλληλα παρατηρείται τεράστιο πρόβλημα στην συμμόρφωση των ασθενών για την τακτική λήψη των φαρμάκων τους;

Δεν αναφέρομαι σε καταστάσεις όπου η ιατρική αδυνατεί να προσφέρει οιαδήποτε βοήθεια. Τότε είναι αυτονόητο ότι ο απελπισμένος άνθρωπος θα δοκιμάσει το οτιδήποτε, προκειμένου να διατηρήσει την ελπίδα μιας βελτίωσης.

Αναφέρομαι σε αυτούς που τους φέρνουν σε διαβητικό κώμα, γιατί αντί για δισκία ή ινσουλίνη, πίνουν το ζουμί από βρασμένα νεράντζια (υποθέτω ότι έχει να κάνει με το ότι το πικρό θα νικήσει το γλυκό).

Αυτούς που καταλήγουν με επίσχεση ούρων γιατί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την υπερτροφία του προστάτη τους, όχι χειρουργικά, αλλά με βότανα.

Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά , πολλές φορές με τραγικές συνέπειες, εκεί όπου οι ασθενείς διακόπτουν την χημειοθεραπεία προς χάριν κάποιου περίεργου σκευάσματος, που μόνο αυτός που το πουλάει ξέρει πως δρα.

Όμως δεν υπάρχει και κάποια δόση αλήθειας σχετικά με την ευεργετική δράση που έχουν αυτές οι ουσίες;

Σίγουρα, ναι.

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε εργασία, σε πολύ έγκριτο Αμερικανικό περιοδικό , σχετικά με την ευεργετική δράση της κανέλλας στον διαβήτη τύπου 2.

Πριν από μερικά χρόνια το Lancet, από τα σοβαρότερα ιατρικά περιοδικά, δημοσίευσε μελέτη που έδειχνε μείωση των επιπέδων χοληστερίνης, μετά από κατανάλωση φασκόμηλου.

Το σκόρδο χρησιμοποιείται από ετών για την αντιμετώπιση της υπέρτασης. Τελευταία κυκλοφορούν σκευάσματα που περιέχουν τις ευεργετικές ουσίες του σκόρδου, χωρίς την δυσάρεστη οσμή του.

Όλα αυτά και αρκετά άλλα παραδείγματα, αφορούν κατά κανόνα, ήπιες καταστάσεις, όπου το πρόβλημα βρίσκεται σε αρχικά στάδια με μικρή απόκλιση των τιμών από το φυσιολογικό και βέβαια όχι για κάθε πάθηση.

Η πιο αυτονόητη απάντηση, είναι ίσως, το ότι θεωρούμε ότι τα προϊόντα της φύσης είναι αγνά «φυσικά» και ως εκ τούτου αθώα, σε σχέση με τις χημικές ουσίες των φαρμάκων.

Αυτό δεν είναι καθόλου έτσι! Το διαβολόχορτο που έφαγαν πριν από μερικούς μήνες κάποιοι, τους έστειλε στην εντατική και φαίνεται ότι γλίτωσαν από το θάνατο , στο παραπέντε, λόγω της έγκαιρης και αποτελεσματικής Ιατρικής φροντίδας.

Η κανέλλα που ανέφερα παραπάνω είναι τοξική, αν καταναλωθεί σε μεγαλύτερες από την συνιστώμενη δόση.

Πολλοί είναι αυτοί που εμφανίζουν έντονη αλλεργία σε αθώα βότανα, όπως το τσάι του βουνού και το φασκόμηλο.

Η θυσία στην οποίαν υποβάλλονται οι άνθρωποι προκειμένου να πάρουν κάποια ουσία που θεωρούν ευεργετική, είναι πολλαπλάσια αυτής του να πάρουν ένα σκεύασμα από το φαρμακείο. Ξοδεύουν χρήματα για να αγοράσουν βασιλικό πολτό, καταπίνουν καθημερινά πρωί νηστικοί, κοκτέιλ από βρασμένα νεράντζια και γρεϊπφρούτ, βράζουν χαρούπια και πίνουν το ζουμί, καθώς και ένα σωρό άλλα πράγματα, προκειμένου να μην πάρουν κάποιο χάπι.

Διερωτώμαι τι μας κάνει το 2007, και ενώ απολαμβάνουμε και καταναλώνουμε τόσα τεχνολογικά επιτεύγματα κάθε στιγμή της ζωής μας, να αναζητάμε στα μπακάλικα της Σωκράτους λύσεις στα προβλήματα της υγείας μας.

49 σχόλια:

fillosofos είπε...

Αυτό που νομίζω ότι κάνει πιο εύκολη την κατανάλωση ματζουνιών σε σχέση με τα κλασικά φάρμακα έχει δύο όψεις.

Η πρώτη όψη έχει να κάνει με την ευκολότερη κατανόηση της δράσης ενός βοτάνου από ότι ενός φαρμάκου. Το χαμομήλι μαλακώνει τον λαιμό και αυτό είναι παιδικό βίωμα και αυτονόητο. Έχει αποκτήσει μια μαγική δύναμη, δοσμένη από το τρυφερό χέρι της μητέρας μας και είναι αυτονόητη καταφυγή κάθε φορά που μας πονάει ο λαιμός. Είναι φυσικό προϊόν και μέσα μας πιστεύουμε ότι μπορούμε από μόνοι μας να καταλάβουμε (με φυσικό τρόπο) αν μας κάνει καλό ή κακό. Θέλουμε να το δοκιμάσουμε. Εξ᾽ άλλου σπάνια ακούμε για επιπλοκές φυσικών προϊόντων ενώ ακούμε συνεχώς για επιπλοκές φαρμάκων. Είναι πιο εύκολο να το δοκιμάσουμε. Αν δεν κάνει καλό, αφού είναι φυσικό, δεν θα κάνει και κακό. Είναι εύκολο να υιοθετήσουμε αυτή την άποψη.

Η δεύτερη όψη έχει να κάνει με την κατανόηση που δείχνουν οι άνθρωποι που μας προτείνουν τα ματζούνια. Είναι άνθρωποι που έρχονται να βοηθήσουν εθελοντικά ή με την πρώτη μας έκκληση και φέρνουν μαζί τους παρηγοριά και συμπάθεια. Δεν μας ανακοινώνουν κανένα κακό νέο όπως κάνει ο ασπροντυμένος γιατρός μας. Δεν είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουν τις εργαστηριακές εξετάσεις. Όταν συμβεί αυτό θα είμαστε με τον γιατρό μας. Η μετάθεση ήταν άλλωστε και το θέμα κάποιου προηγούμενου post.

Οι τσαρλατάνοι προσφέρουν αυτό που προσφέρουν ελάχιστοι γιατροί. Συμπόνια, κατανόηση και μια μαγική λύση. Πόσοι μπορούν να αντισταθούν σε τέτοια προσφορά;

paragrafos είπε...

Δεν ξέρω αν είναι ηθικό (αντιδεοντολογικό μάλλον είναι) να μιλήσω για αυτά που έχω δει και που έχω ακούσει τα τελευταία τρία χρόνια από γονείς με παιδάκια που έχουν φαρμακοανθεκτική επιληψία στο είκοσι τοις εκατο της δικής μας πάθησης.

Το έκανα όμως σε μία περίπτωση, όταν είδα οτι το παιδάκι κάποιου κινδύνευε (φέρνανε λεει, από την Ρουμανία, ένα σκεύασμα ενέσιμο από αίμα ταύρου). Εγινα πυρ και μανία...

Επειδή εγώ σε τέτοιες περιπτώσεις μαραζώνω, ανέλαβε ο καλός μου να τον απειλήσει πως αν συνεχίσει να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού του, θα του κάνει μήνυση για πλημμελή γονεϊκή φροντίδα. Η αλήθεια είναι ότι απλώς κόψαμε σχέσεις. Μάλλον δεν το χειριστήκαμε σωστά. Σπάω το κεφάλι μου να δω τι άλλο μπρουσαμε να κάνουμε γιατί, ο άνθρωπος αυτός είναι υψηλά ιστάμενο πρόσωπο στην Δημόσια Υπηρεσία.

Οι ενήλικες που καταφεύγουν στα μαντζούνια, είναι αξιοι της μοίρας τους. Τα παιδάκια τι φταινε...

Με πολλή αγάπη

Α.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Στο όχι απόμακρο παρελθόν δεν υπήρχαν γιατροί στα χωριά αλλά γιατροσόφια και βοτάνια κι αυτοί που ξέραν να τα μαζεύουν και να τα δίνουν στους ασθενείς.

Αργότερα όταν αυτοί οι φτωχοί χωρικοί ή τα παιδιά τους ήρθαν στις πόλεις δεν είχαν την δυνατότητα να πληρώσουν το γιατρό ή την απαίτηση στο φακελλάκι.

Σήμερα το σφάλμα είναι η αποτυχία του κράτους αλλά και των γιατρών που δεν διαθέτουν τα τηλεοπτικά προγράμματα, ενημερωτικά βιβλιάρια ή τον χρόνο να ενημερώσουν τον ασθενή για τις διάφορες ασθένειες και τις μεθόδους θεραπείας σε μια γλώσσα που ο μέσος ασθενής να καταλαβαίνει.

Ας μην ρίχνουμε λοιπόν όλες τις ευθύνες στους ασθενείς αλλά πρέπει να μοιράζονται σ' αυτούς που είναι υπεύθυνοι να τους ενημερώσουν.

Όταν ο γιατρός και το νοσηλευτικό σύστημα αποκτήσουν την εμπιστοσύνη του ασθενή, η αποδοχή και χρήση των φαρμάκων θα γίνεται χωρίς ανάγκη για βοηθητικά παραιατρικά παρασκευάσματα.

Το μορφωτικό επίπεδο του ασθενή δεν είναι ο αποφασιστικός παράγων αλλά η εμπιστοσύνη του στην γιατρό.
Όταν δεν υπάρχει ειλικρινή επικοινωνία μεταξύ ασθενή και γιατρού τότε για ψυχολογικούς λόγους ο πρώτος αρχίζει και εμπιστεύεται τις συμβουλές του συγγενή και γείτονα ή του διαφημιστικού προγράμματος στην τηλεόραση.

Η βιομηχανία βιταμίνων και φυτικών εκχυλισμάτων κάνει γερές δουλειές στις δυτικοευρωπαικές χώρες αντικαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο τον πρακτικό "γιατρό" του χωριού.

Με την σημερινή αφθονία και ποικιλία στην διατροφή στις αναπτυγμένες χώρες δεν υπάρχει καμμιά ανάγκη για over the counter χάπια και βιταμίνες εκτός απο τους ψυχολογικούς λόγους που προαναφέρθηκαν.

Αφ.
Οι απειλές για μήνυση είναι ένας πρωτόγονος και μη αποτελεσματικός τρόπος να πείσεις δύο απεγνωσμένους γονείς.

Takis Alevantis είπε...

Ούτε όλα του γιατρού, ούτε όλα του πνευματικού. Ορθά γράφεις για τις δημοσιευμένες έρευνες σχετικά με τις ευεργετικές επιδράσεις βοτάνων. Αλλά και πολλά φάρμακα από βότανα προέρχονται, είτε απ'ευθείας είτε με ανασύσταση της ή των ενεργών ουσιών.

Ο Πάυλος ο Τζιβανίδης στο φαρμακείο του οποίου είχα δουλέψει ως φοιτητής είχε σε υπόληψη και συνέστηνε τη χρήση βοτάνων. Είχε γυρίσει την Ελλάδα ως φοιτητής και είχε καταγράψει παραδοσιακές θεραπείες με βότανα στο πλαίσιο εργασίας στο εργαστήριο Φαρμακογνωσἰας (του Κρητικού και μετά του Φιλιάνου).

Το να απορρίψει λοιπόν κανείς όλα τα βότανα νομίζω είναι σα να πετά το μωρό μαζί με το νερό του μπάνιου. Βέβαια, τα περιστατικά που αναφέρεις με τα μαγαζιά που πουλούν βότανα για πάσα νόσον είναι πράγματι αξιόμεμπτα - και παράνομα (αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος). Αλλά νομίζω πως θάξιζε να ερευνηθεί επιστημονικά γιατί τα ξυλώδη φλούδια από αμύγδαλα συρικνώνουν τον προστάτη ή τα βλαστάρια από μαυρομουριές προκαλούν υπογλυκαιμία.

Takis Alevantis είπε...

Υ.Γ. Πολλές από τις ιδέες του Παύλου (για να μη πω και τις «συνταγές» του) τις ενστερνίστηκε και τις ανέπτυξε / βελτίωσε η οικογένεια Κορρέ.

Andreas είπε...

Όσοι έχουν ακόμα λίγο μυαλό στο κεφάλι τους δεν πιστεύουν σε κανένα μαγικό αγαπητέ "filosofos" γιατί αυτά είναι παραμύθια για να κοιμούνται ήσυχα τα παιδιά.
Σίγουρα μπορεί να υπάρχουν ματζούνια και βότανα που σε κάνουν να "ενεργηθείς" πιο εύκολα, να μαστουρώσεις και να κοιμηθείς χωρίς αυπνίες ένα βράδυ αλλά δεν νομίζω ότι το θέμα που θίγει η κ. Μαριάννα είναι αυτό.
Το θέμα είναι ότι γεμίζουν ορισμένοι μπακαλόγατοι τις τσέπες τους πουλώντας παραμύθια της Χαλιμάς στον κόσμο που ξάχνει απελπισμένα μια σανίδα σωτηρίας από το ψυχολογικό αδιέξοδο που έχει έρθει λόγο της όποιας ασθένειας. Ακριβώς όπως οι αλήτες της εκκλησίας που εκμεταλλεύονται τον ανάπηρο κόσμο που τρέχει στην Παναγία της Τήνου κάθε 15 Αυγούστου που για να σε βάλει στη λίστα για να γίνεις καλά με ένα θαύμα της, πρέπει να πληρώσεις σε είδος και σε χρήμα.
Είναι πραγματικά αηδιαστικό να βλέπεις ένα σωρό καραγκιόζηδες να το παίζουν συμπονετικοί στον κόσμο που έχει απελπιστεί και κουραστεί από το όποιο "φορτίο" ή δυστυχία τον έχει βρει, για να του πουλήσουν ένα μπουκαλάκι από το μαγικό ζωμό του δρυίδη Πανοραμίξ που θα τον κάνει περδίκι σύντομα, κερδίζοντας το κολοσσιαίο ποσό των 15 ευρώ!
Δυστυχώς μπορεί να έχει προχωρήσει η τεχνολογία και η επιστήμη σε ασύλληπτο βαθμό, σε πολλά πράγματα όμως είμαστε ακόμη στον μεσαίωνα, γεμάτοι δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις μαλακίες που κατέβασα τους πρώτους μήνες που μου πρωτοεμφανίστηκε το ζάχαρο, με την προτροπή της μάνας μου, μπας και γίνω καλά. Ευτυχώς γρήγορα αποφάσισα ότι θα πρέπει να ζήσω με αυτό και γελάω ακόμα με αυτή την κατάσταση αν και δεν κρύβω ότι θα ήθελα πολύ να γινόταν το μαγικό και να γινόμουν καλά, όπως πολύ θα ήθελα να υπάρχει και Άη-Βασίλης...

christoforos είπε...

Και το μπλογκ μίας εκ των καλύτερων ιατρών συνεχίζεται. Ας δώσω και εγώ feedback εδώ!

Marianna είπε...

@το σωστό να λέγεται said...
------------------
Ας μην ρίχνουμε λοιπόν όλες τις ευθύνες στους ασθενείς αλλά πρέπει να μοιράζονται σ' αυτούς που είναι υπεύθυνοι να τους ενημερώσουν.

Δεν ρίχνω καμία ευθύνη σε κανέναν, διερωτώμαι και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει.Σίγουρα παίζει ρόλο το γεγονός ότι δεν υπάρχει η σχέση εμπιστοσύνης που θα θέλαμε. Αυτό όμως είναι εν μέρει φυσική συνέπεια του αριθμού των ασθενών, που καλείται να εξετάσει ο κάθε γιατρός σε καθημερινή βάση και του συστήματος υγείας.
Σχετικά με την ενημέρωση, έχω την αίσθηση ότι ακούμε και επιλέγουμε τις πληροφορίες που μας "βολεύουν" ή επιβεβαιώνουν προ'υπάρχουσες πεποιθήσεις.

Mastor είπε...

Γεια σας,
Είμαι και εγώ διαβητικός (τύπου 1). Σε μια επίσκεψη σε φιλικό σπίτι πήγαν να με 'φιλέψουν' ένα μαντζούνι που περιείχε Μέλι και διάφορα άλλα...
Φυσικά δεν το πήρα, αλλά σκέφτηκα τι μπορεί να πάθει κανείς.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου άτυχο που έχω ζάχαρο, -απλά συνέβη- είμαι τυχερός που υπάρχει φάρμακο. Αυτό το συνειδητοποίησα όταν είδα φωτογραφίες διαβητικών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν ακόμη η επιστήμη δεν μπορούσε να κάνει κάτι.
Φαντάζομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι δοκίμασαν αρκετά από αυτά τα μαντζούνια...

Το σωστό να λέγεται είπε...

Κυρία Μαριάννα,
σας καταλαβαίνω.

Ειναι δύσκολο να αποκτήσετε την εμπιστοσύνη των περισσοτέρων ασθενών με την πρώτη επίσκεψη.
Μεγάλη παρένθεση εδώ, αυτό είναι το γνώρισμα των άριστων "πωλητών".
Η έννοια του "πωλητή" και μάρκετινγκ είναι ή ικανότητα να καταλαβαίνει κάποιος τις ανάγκες του πελάτη, συμπεριλαμβανομένων των ψυχολογικών, να γνωρίζει με ποιόν τρόπο μπορεί να τον πείσει ώστε μέσα στον λίγο χρόνο και περιορισμένους ιατρικούς πόρους που διαθέτει να μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ασθενή προς ώφελος όλων.
Να κρατήσει τον όρκο που είναι η θεραπεία του ασθενή χωρίς να αγνοήσει τους άλλους ασθενείς που περιμένουν και ίσως έχουν σοβαρότερη μορφή ασθένειας.

Αν υπάρχει ένα πλεονέκτημα στον τομέα εμπιστοσύνης μεταξύ γιατρών και ασθενών με ασθένειες όπως ο διαβήτης είναι ότι χρειάζονται αρκετά συχνές επισκέψεις που βοηθούν τον γιατρό και του δίνουν τις περισσότερες φορές τον χρόνο να ενημερώσει την ασθενή διαβητικό και να την βοηθήσει να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος και τι πρέπει να κάνει η ίδια η ασθενής για να βοηθήσει τον εαυτό της.

Βοηθάει την ενημέρωση αν υπάρχει καποιος στενός συγγενής ή φίλος μαζί με τους ασθενείς να κρατά σημειώσεις μια και μερικές φορές οι ασθενείς είναι σε τέτοια άσχημη ψυχολογική κατάσταση που θα συγκρατήσουν λίγα μόνο απο αυτά που θα τους πουν οι γιατροί.

Για τον ίδιο λόγο οι ενημερωτικές μπροσούρες με πολύχρωμα σχέδια ή εικόνες είναι αποτελεσματικές.

Είναι κάτι που μπορούν οι ασθενείς να πάρουν μαζί σπίτι τους για να διαβάσουν αργότερα όταν θα είναι σε καλύτερη ψυχική ηρεμία.

Το ιατρικό έντυπο έπίσης έχει την ικανότητα να είναι αντικειμενικό ως προς τις επιπτώσεις του διαβήτη και τους τρόπους θεραπείας του.

Μερικές φορές ο γιατρός ή η νοσοκόμα αδυνατεί να προσφέρει την συμπάθεια που χρειάζεται ο ασθενής όταν μαθαίνει για πρώτη φορά τι του συμβαίνει και τι μπορεί να του συμβεί στο μέλλον.

Αντί συμπάθειας που ίσως περιμένει ο ασθενής έχουμε είτε ένα ιατρικό κατηγορητήριο είτε μια ψυχρή αντιμετώπιση, είτε μια βιασύνη στο πρόσωπο του γιατρού είτε ακόμα μια προσωπική συζήτηση στο τηλέφωνο στην μέση της εξέτασης.
Το τσάτινγκ είναι η αγαπητή ασχολία των ιατρών στα Παραρτήματα του ΙΚΑ που εκνευρίζει τους ασθενείς που μόλις έχουν ακούσει την διάγνωση απο τον γιατρό και αντί για θεραπεία είναι αναγκάσμένοι να ακούσουν σε ποιό φαγάδικο και πότε θα συναντηθεί το ζευγαράκι ή η παρεούλα.

Αυτή η έλλειψη επαγγελματισμού και η αδιαφορία προς τον ασθενή τον σπρώχνει να ακούσει τις συμβουλές για βοτάνια και παρασκευάσματα απο τον συγγενή, τον φίλο ή την τηλεόραση.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί με προδιάθεση για τα γιατροσόφια.
Λίγοι και εκλεκτοί γιατί πιστεύουν σε πανάκειες χωρίς καμιά πραγματική φαρμακευτική ικανότητα που γρήγορα τους οδηγεί στον νεκροθάφτη ή στο χειρουργείο ανάλογα βέβαια με την σοβαρότητα της υγείας τους.

Οι περισσότεροι ασθενείς θα πάνε στο ιατρείο όταν είναι πια προφανέστατο ότι χρειάζονται βοήθεια μια και η εμπειρία τους απο προηγούμενες επαφές με γιατρούς και νοσοκομεία ήταν, αν και δεν έπρεπε να είναι, βαθιά αρνητική.

Ο γιατρός δηλαδή χάνει όλη την προληπτική του ικανότητα και εκπαίδευση και γίνεται απλώς θεραπευτής μιας ήδη προχωρημένης νόσου.

Δεν θα δείτε λοιπόν πολλούς προκατειλημμένους με τα ματζούνια στα ιατρεία.

Αν ήταν έτσι τότε τι κάνουν περιμένοντας τόσες ώρες στον προθάλαμο του ιατρείου;

Δεν έρχονται να επιβεβαιώσουν την πεποίθηση ότι οι γιατροί εκεί είναι αδύνατο να τους θεραπεύσουν και μόνο τα ματζούνια μπορούν, εκτός κι αν είναι μαζοχιστές.

Εϊναι όμως ή έρχονται έχοντας εμπιστοσύνη ότι οι γιατροί μπορούν να κάνουν σωστή διάγνωση και θεραπεία και μπορούν να φερθούν με ένα πολιτισμένο τρόπο προς τους ασθενείς τους;

Το σωστό να λέγεται είπε...

Παρακαλείται ο Ανδρέας να μην συκοφαντεί την Ορθοδοξία.
Αν οι κατηγορίες του για εκμετάλλευση της ιερής εικόνας είναι σοβαρές ας είναι ετοιμος να καταθέσει ονόματα και ημερομηνίες εκπροσώπων της Μεγαλόχαρης Τήνου που του ζήτησαν είδος και χρήμα για να γίνει "κάποιο θαύμα" όπως ισχυρίζεται.

Οι αφιερώσεις των πιστών στις εικόνες δεν πρέπει να ενθαρρύνονται μια και υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι γύρω μας που υποφέρουν και η Παναγία θα προτιμούσε να τους βοηθήσουμε πριν κρεμάσουμε πολύτιμα αντικείμενα-αφιερώσεις στην εικόνα της.
Όποιος μπορεί να κάνει και τα δύο εύγε του.


Έχουν γίνει πραγματικά θαύματα με την προσευχή αλλά αυτό οφείλεται στον Θεό και στην αγνή πίστη και όχι στις αφιερώσεις.

Δεν θα προσπαθήσω να σας πείσω στην ύπαρξη ή μη ύπαρξη των θαυμάτων αλλά αν έχετε την περιέργεια και την ικανότητα να διαβάζετε Αγγλικά θα σας προτρέψω να τα συνδυάσετε στις σελίδες

http://en.wikipedia.org/wiki/
Shrines_to_the_Virgin_Mary

Να και μια μαρτυρία Μουσουλμάνων για τα θαύματα της Μεγαλόχαρης.

http://www.xronos.gr/detail.php?ID=30302


Στη διάρκεια του εορτασμού του Δεκαπενταύγουστου στην Τήνο, η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα φορτισμένη τόσο συναισθηματικά όσο και πνευματικά, ενώ πλήθος κόσμου παρακολουθεί την ολονυχτία που γίνεται τη νύχτα της παραμονής. Μάλιστα στην εκκλησία και στον περίβολό της δεν επικρατεί ατμόσφαιρα πανηγυριού, ενώ ούτε οι έμποροι εισέρχονται στο χώρο. Στη Χώρα δεν υπάρχουν χοροί και μουσικές, χαρακτηριστικά των πανηγυριών στα χωριά, και το κλίμα είναι περισσότερο κατανυκτικό.

Ωστόσο, δεν υπάρχει απόλυτος διαχωρισμός ανάμεσα στο ιερό και το εγκόσμιο, ανάμεσα στη θρησκευτική και την καθημερινή ζωή. Κατά το προσκύνημα στην Τήνο η καθημερινή ζωή μπορεί να εισβάλει στον ιερό χώρο. Έτσι, τις μέρες πριν από τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου και κατά τη διάρκειά του πλήθος προσκυνητών κατασκηνώνουν στον περίβολο της εκκλησίας, δημιουργώντας πολλές φορές το αδιαχώρητο. Οι άνθρωποι τρώνε, κοιμούνται, αναπτύσσουν κοινωνικές σχέσεις, πλένουν τα πιάτα τους, ενώ παντού τρέχουν παιδιά. Σε πολλές περιπτώσεις, πάλι, το προσκύνημα μπορεί να συνδυαστεί με διακοπές, οπότε ο προσκυνητής μπορεί να θεωρηθεί ταυτόχρονα τουρίστας.

Με την ολοκλήρωση του προσκυνήματος, ο προσκυνητής επιστρέφει στη Χώρα από τον κεντρικό δρόμο, όπου βρίσκονται καταστήματα με θρησκευτικά είδη και άλλα αναμνηστικά, από τα οποία συνήθως ψωνίζει, οπότε μπορούμε να μιλήσουμε για «αποϊεροποίηση» της πορείας του.

Ο ναός της Μεγαλόχαρης αποτελεί το επίκεντρο της λατρείας του νησιού, με σημαντική κοινωνική και πολιτιστική προσφορά που έχει ως αιχμή της την οργάνωση του Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος της Ευαγγελίστριας της Τήνου. Το συγκεκριμένο ίδρυμα (1840) έχει θεσπίσει υποτροφίες για ανώτερες καλλιτεχνικές σπουδές και συντηρεί από το 1955 τη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανόρμου, συνεχίζοντας τη μακραίωνη παράδοση της μαρμαρογλυπτικής. Το σημαντικότερο επίτευγμα του ιδρύματος είναι η δημιουργία έξι μουσείων που αναδεικνύουν την πολιτιστική φυσιογνωμία του νησιού και εξυψώνουν το ίδρυμα στον πρώτο πολιτιστικό φορέα του νησιού. Πρόκειται για την Έκθεση Εκκλησιαστικών Εικόνων και Κειμηλίων, την Πινακοθήκη με αντίγραφα έργα ξένων καλλιτεχνών, αλλά και πρωτότυπα Ελλήνων, ανάμεσα στα οποία και των Τηνίων Νικηφόρου Λύτρα και Νικολάου Γύζη, το Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών με έργα γλυπτών, όπως ο Φιλιππότης και ο Βούλγαρης, αλλά και πίνακες των Λύτρα και Γύζη, το Μουσείο Αντωνίου Σώχου, και το Μουσείο Γιαννούλη Χαλεπά που περιλαμβάνει έργα της δεύτερης περιόδου του μεγάλου Τήνιου γλύπτη. Τα μουσεία βρίσκονται στο περιβάλλον συγκρότημα της Μεγαλόχαρης. Στο χωριό Πύργος, από όπου προέρχονται πολλοί Τήνιοι καλλιτέχνες και είναι ένα από τα πιο παραδοσιακά χωριά με μεγάλη έμφαση στην ποικιλία της μαρμάρινης διακόσμησης, βρίσκεται το Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών Πύργου με χαρακτηριστικά γύψινα προπλάσματα έργων ντόπιων καλλιτεχνών, όπως ο Χαλεπάς, ο Σώχος και ο Βούλγαρης. Επίσης, το Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών Υστερνίων συμπληρώνει την εικόνα της ισχυρής καλλιτεχνικής παράδοσης της Τήνου.

Απο
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού για το Αιγαίο

fillosofos είπε...

@Το καλό να λέγεται

Νομίζω ότι έχεις ξεφύγει εντελώς φίλε. Άσχετος εντελώς ώς προς το θέμα του blog. Εκτός και αν εντάσεις την Μεγαλόχαρη στα Ματζούνια. Δεν διέκρινα όμως κάτι τέτοιο.

Θα σε παρακαλούσα σε μελλοντικό post για την σημασία της διατροφής στον διαβήτη να αναφερθείς στην αρχαία ιστορία της Τήνου και άλλων ιερών νησιών όπως η Πάτμος, η Πάρος και η Σκιάθος του Παπαδιαμάντη (αν γίνεται να είναι από την ΔΟΜΗ).

Ευχαριστώ.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Αγαπητέ fillosofos προσπαθείς να με διορθώσεις με δυό λάμδα;
Είσαι φιλόσοφος ή φυλλόσοφος;

Δεν νομίζω, ειμαι βέβαιος ότι κάτι βαθιά σε ενόχλησε στο σχόλιο - απάντηση στο μίσος του Ανδρέα για την Μεγαλόχαρη και απογυμνώνεσαι ρίχνοντας πρόωρα τα φύλλα συκής.
Ξεγυμνώθηκες απο την πρέπουσα ευγένεια φίλε.

Όταν κατορθώσεις και βρείς την αυτοσυγκράτηση κι αν ακόμα ενδιαφέρεσαι να μάθεις πως η προσευχή και η αυτοσυγκέντρωση βοηθά τον ασθενή τότε θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τον διάλογο.

Υπάρχουν πιο ωραίες περιοχές στην Ελλάδα απο εκείνες που συνδυάζουν την θρησκευτική κατάνυξη και την ομορφιά του τοπίου;

Ποιός έχει ακολουθήσει τον Επιτάφιο στο μικρό εκκλησάκι μέσα στο μεσαιωνικό κάστρο του Πλαταμώνα;

Ποιός έχει δει πιο όμορφη την φύση και την θέα των Κυκλάδων μετά απο μια Αυγουστιάτικη ανάβαση στο πιο ψηλό σημείο της Μήλου καθισμένος στο πεζούλι του Προφήτη Ηλία;

Ποιός έχει δει το ηλιοβασίλεμα του Πάσχα απο την καθολική μονή της Σαντορίνης και δεν ένοιωσε την ζεστασιά του Θεού μέσα του;

Δεν είναι μόνο η δίαιτα που έχει σημασία για την νίκη εναντίον του διαβήτη!
Υπάρχουν πολλά άλλα Θεία δώρα που δεν τα έχεις γνωρίσει ακόμη!

fillosofos είπε...

@Το καλό να λέγεται

Δεν θα μπω στην διαδικασία να απαντήσω στην παράνοια σου. Καλύτερα να το συζητήσεις με τον εξομολογητή σου. Εγώ απλα επεσήμανα (με όσο χιούμορ διαθέτω) ότι είσε εκτός θέματος.

Είναι γενικότερα γνωστό βέβαια ότι οι φανατικοί δεν έχουν χιούμορ αφου πασχίζουν πάντα για το καλό μας αγνοώντας την θελησή μας.

Andreas είπε...

Ρε παιδιά δεν υπάρχει λόγος να ξεκινήσει μια ηλίθια διαμάχη επειδή πιστεύω ότι οι παπάδες δεν έχουν ιερό και όσιο. Απλά είναι η άποψή μου, την οποία θεωρώ ότι μπορώ να εκφράσω ελεύθερα και ζητώ συγνώμη αν θίχτηκαν ορισμένοι. Θα ήθελα να πω στον κύριο "το σωστό να λέγεται" ότι εγώ δεν αναφέρθηκα υβριστικά στην όποια Παναγία. Καθένας μπορεί να πιστεύει σε όποιον θεό γουστάρει. Εγώ απλά είπα εμμέσως, πλην σαφώς, ότι οι Παπάδες στην Τήνο έχουν για θεό το χρήμα και το λέω έχοντας πικρή προσωπική εμπειρία. Ζητώ συγνώμη αν κάποιοι ενοχλήθηκαν για αυτό, θεωρώ όμως ότι όπως μπορώ ελεύθερα να τα "χώνω" στους γιατρούς, στους δικηγόρους, τους μηχανικούς κ.λπ., έτσι μπορώ να τα "χώνω" και στους παπάδες.

Ναυαγός είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
paragrafos είπε...

Αλλο τα γνωστά βότανα που μπορουν να απαλύνουν κάπως ορισμένα συμπτώματα (πχ χαμομήλι) κι άλλο τα ματζούνια που προσφέρει ως πανάκεια ο κάθε κομπογιαννίτης στους απελπισμένους ανθενείς ή γονείς με άρρωστα παιδιά...

Τα "ματζούνια", τα... μύρα, τα... αγιασμένα λαδόξυδα και τα συναφή δεν μπορουν να αναστήσουν ένα παιδί με εγκεφαλική παράλυση, ούτε να γιατρέψουν ένα άτομο με νεανικό διαβήτη.

Αν δεν μπορεί η επιστήμη και οι έντιμοι λειτουργοί της να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς, τότε δεν θα βοηθήσουν τα ματζούνια. Απεναντίας, θα χειροτερέψουν την κατάσταση.

Εμείς, οφείλουμε ως συνάνθρωποι ή και συγγενείς ασθενών να σταθούμε στο πλευρό τους όπως τους αξίζει και όπως μας διδάσκει ο πολιτισμός μας κι όχι όπως εικάζουν τα ξόρκια της γιαγιάς και οι ποικιλώνυμοι... εξορκιστές.

Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας και σεβασμού. Αν πρόκειται για εμάς τους ίδιους, ας πάρουμε και... ποντικοφάρμακο! Δική μας είναι η ζωή κι ας την κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Αν πρόκειται όμως για άλλους, δηλαδή για προστατευόμενα πρόσωπα (ηλικιωμένα ή μή), έχουμε ιερό καθήκον να αποταθούμε στην επιστήμη.

Μπορώ να κατανοήσω την απελπισία ενός πατέρα που έσερνε το κοριτσάκι του από εξορκισμό σε εξορκισμό και από παράκληση σε παράκληση. Δεν μπορώ όμως να μην οργίζομαι που το άφηνε χωρίς φάρμακα και που το παιδί εν τέλει αφέθηκε να πεθάνει στο δρόμο για ενα μοναστήρι (έπαθε κρίση παρατεταμένη και οι Πρώτες Βοήθειες ήταν απελπιστικά μακριά).

Ο Θεός και η Παναγία, αν υπάρχουν, μας έδωσαν πρώτα μυαλό. Δεν νομίζω όμως οτι έχουν εξειδικευτεί στις... πρώτες βοήθειες...



Με αγάπη

Παράγραφος

ναυαγός είπε...

Στο θέμα των φαρμακευτικών παρασκευασμάτων υπάρχουν στη δυτική ιατρική από όσο γνωρίζω δύο σχολές.

1. Η γερμανική, που αναγνωρίζει τη χρήση των βοτάνων και έχει αντικαταστήσει πολλά γνωστά φάρμακα με σκευάσματα από βότανα φτιαγμένα από πρότυπες βιομηχανίες και με τις πιο αυστηρές μεθόδους(π.χ. prozac με βαλεριάνα).

2. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι που αναγνωρίζουμε ως φάρμακο μόνο ότι είναι πατενταρισμένο και χημικά κατεργασμένο από εταιρείες που λειτουργούν με τις ίδιες αρχές management που λειτουργούν και οι κατασκευαστές όπλων.

Μιλάμε για τα μαντζούνια και παραγνωρίζουμε τον πόνο, την απόγνωση των ανθρώπων, το τεράστιο οικονομικό βάρος, την απελπισία τους, από την μαζική κατανάλωση φαρμάκων πολλά από τα οποία είναι παντελώς άχρηστα και συνταγογραφούνται με κίνητρο το αλυσιδωτό κέρδος της βιομηχανίας της ιατρικής.

Το πρόβλημα είναι το ίδιο στη βάση του με το πρόβλημα στο φακελάκι και λέγεται άλωση του τομέα της υγείας από τα αρπαχτικά μας αισθήματα.

Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι καταφεύγουν σε απαράδεκτα σκευάσματα, σε μαντζούνια και σε κομπογιαννίτες. Η αδυναμία των εταιρειών να δουν έξω από το συμφέρον τους, η αδυναμία της πολιτείας να καταργήσει το πλαίσιο της πατέντας, η αδυναμία του ιατρικού σώματος να αναδείξει ηγέτες ενάντια στη διαφθορά.

Συγγνώμη για το ύφος. Αν μπείτε στο link θα με δικαιολογήσετε.

Marianna είπε...

@ναυαγός said.....
Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι καταφεύγουν σε απαράδεκτα σκευάσματα, σε μαντζούνια και σε κομπογιαννίτες. Η αδυναμία των εταιρειών να δουν έξω από το συμφέρον τους, η αδυναμία της πολιτείας να καταργήσει το πλαίσιο της πατέντας, η αδυναμία του ιατρικού σώματος να αναδείξει ηγέτες ενάντια στη διαφθορά.
-------------------

Αυτός μπορεί να είναι ένας από τους λόγους, αλλά η αίσθηση μου είναι ότι έχει μικρή βαρύτητα, στην αιτιολόγηση του φαινομένου.
Οι φαρμακευτικές εταιρείες φροντίζουν καλά για το συμφέρον τους, ΕΥΤΥΧΩΣ! γιατί έτσι εξασφαλίζεται τουλάχιστον ότι το σκεύασμα ΄που πουλάνε θα έχει δραστική ουσία και όχι αλεύρι. Αν κάτι πάει στραβά δεν μειώνονται απλώς οι πωλήσεις, πέφτουν οι μετοχές της εταιρείας, μια και έχουν απομείνει κυρίως μεγάλες και πολυεθνικές,και παίρνει το πάνω χέρι η ανταγωνιστική τους, που έχει το ανάλογο προϊόν.
Σήμερα για όλα τα φάρμακα, μετά τη 10ετία, κυκλοφορούν το λεγόμενα ισοδύναμα΄( generics), σε πολύ φθηνότερη τιμή, μια και δεν ισχύει η πατέντα του πρωτοτύπου σκευάσματος.

Εχω διαβάσει τα κείμενα στα οποία παραπέμπετε, ένοιωσα απίστευτη θλίψη και πνίξιμο για όσα έχει περάσει αυτή η κοπέλα.

Είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας!

Ο κανόνας είναι:

Κάθε μέρα τα εφημερεύοντα κρατικά νοσοκομεία δέχονται 300-500 περιστατικά το 24ωρο.Οι ελάχιστοι γιατροί που καλούνται να τα αντιμετωπίσουν( είναι ελάχιστοι γιατί δεν εγκρίνονται χρήματα για περισσότερους εφημερεύοντες) οχι μόνο δεν παίρνουν φακελλάκι, αλλά μπορεί να χειρουργουν επί 12ωρο με αμοιβή, αυτή της εφημερίας, γύρω στα 140ευρώ για το 24ωρο!!

Στις μονάδες εντατικής δεν υπάρχει ούτε ωράριο ούτε ποιός εφημερεύει.'Οταν χτυπήσει συναγερμός, τρέχουν και είναι όλοι εκεί για όσο χρειαστεί,χωρίς καμία αμοιβή, παρά μόνο αυτή του να σωθεί ο ασθενής.

Είμαστε, οι μη χειρουργικές ειδικότητες, υπό κλήση (on call)24 ωρες το 24ωρο, Πάσχα, Χριστούγεννα, Δεκαπενταύγουστο, χωρίς καμία αμοιβή.
.............

Με συγχωρείτε για το ύφος, αλλά δεν μπορεί να άκούγονται μόνο αρνητικά σχόλια για όλο το χώρο της Υγείας.

Nikos Dimou είπε...

ναυαγός
Το σχόλιό σας είναι απαράδεκτα ισοπεδωτικό. Χάρη στην φαρμακευτική έρευνα οι διαβητικοί επιβιώνουν, νικήθηκαν η πολιομυελίτις, η φυματίωση, η σύφιλη και άλλες αρρώστιες που αποδεκάτιζαν την ανθρωπότητα, αδειάσανε τα ψυχιατρεία και διπλασιάστηκε ο μέσος όρος ζωής. Το μεγαλύτερο ποσοστό της έρευνας γίνεται από ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρίες
(Στα 70 χρόνια σοσσιαλισμού η Σοβιετική Ενωση δεν έβγαλε ούτε ένα φάρμακο).

Σίγουρα ύπάρχουν γιατροί που εκμεταλλεύονται την ανάγκη του ασθενούς - αλλά όπως είδατε και από ίδιο το link που παραθέσατε υπάρχουν και πολλοί καλοί που είναι υπεράνω χρημάτων.

Ναυαγός είπε...

@marianna

Δεν αμφισβήτησα το ότι υπάρχουν γιατροί που δίνουν την ψυχή τους στο λειτούργημα που ασκούν, όπως δεν το έκανε και η Αμαλία.

Αμφισβήτησα την κατεύθυνση που έχει πάρει η φαρμακευτική έρευνα να απομονώνει δραστικές ουσίες φυτών, μόνο και μόνο για να τις πατεντάρει και άρα να έχει σίγουρα κέρδη έστω και για δέκα χρόνια. Σε αντίθεση με ότι γίνεται στη Γερμανία.

Αμφισβήτησα επίσης την αποφασιστικότητα των γιατρών να αντιταχθούν σε όλους αυτούς του επίορκους συναδέλφους τους, που ζητούν χρήματα από τους ασθενείς τους, αφορολόγητα και σε φακελλάκι. (3000 Ευρώ πλήρωσα τον τελευταίο δίμηνο για 2 επεμβάσεις στους γονείς μου)

@Nikos Dimou

Έχετε δίκιο ότι το σχόλιο μου ήταν ισοπεδωτικό. Λίγο η φόρτιση για όσα συμβαίνουν γύρω μου, λίγο η σκέψη πως όλα πρέπει να αλλάξουν, την οποία γνωρίζω πως δε συμμερίζεστε.

Σαφέστατα η ιατρική έχει κάνει προόδους, όπως δυστυχώς και ο αντίπαλος της οι ασθένειες (έξαρση διαβήτη, στεφανιαίων, καρκίνου, λοιμώξεων από σταφυλόκοκκο, AIDS κ.τ.λ.)

Νόμιζα ότι γνωρίζατε πως δεν υπερασπίζομαι βέβαια το Σοβιετικό μοντέλο. Υπερασπίζομαι όμως την παρακάτω άποψη:

"Νοιώθω ότι η διαμεσολάβηση χρημάτων μεταξύ εμού και του ασθενούς μου, το γεγονός ότι μπορεί να με βρεί όποιος μπορεί να πληρώσει (δεν γίνεται ελεύθερο επάγγελμα με αγαθοεργία) μου δημιουργούσε πάντα ένα αισθημα αμηχανίας. Σχεδόν σαν να ντρέπομαι!"

Είναι της κυρίας Μπενρουμπή από σχόλιο της σε προηγούμενο ποστ.

Συγγνώμη αν σας φόρτισα λίγο παραπάνω. Ίσως βέβαια έτσι να τσαντιστείτε και να ξαναανοίξετε το Doncat για τα καλά. :))))

Το σωστό να λέγεται είπε...

fillosofos

Δεν πειράζει αν δεν με καταλαβαίνεις ξέχασέ το.
Δεν είναι όλοι έτοιμοι να δεχθούν τα δώρα του Θεού,
την δύναμη της αυτοσυγκέντρωσης και προσευχής.

Έχεις την ελεύθερη βούληση απο τον Θεό να αποφασίσεις για τον εαυτό σου.
Έχεις δικαίωμα να αρνηθείς κάθε βοήθεια.

Αν αισθάνεσαι ότι έχεις το δικαίωμα να προσβάλλεις και να συκοφαντείς την θρησκεία μου νομίζω ότι έχω και εγώ το δικαίωμα να προσβάλλω και να γελοιοποιήσω την πίστη σου στα ματζούνια και στους τσαρλατάνους.

Υ.Γ.
το χιούμορ σου ήταν πολύ χαμηλής ποιότητας και τόσο αναποτελεσματικό όσο και η θεραπεία ασθενών απο τα γιατροσόφια των αγαπημένων σου τσαρλατάνων.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Αγαπητέ Ανδρέα αν έχεις αρνητική προσωπική εμπειρία απο τους παπάδες της Τήνου κάνε μια επώνυμη καταγγελία με στοιχεία για να δικαιωθείς.
Σου το συνιστώ!

Τώρα να τα "χωνεις" ελεύθερα και χωρίς ευθύνη σε όλους: παπάδες, δικηγόρους, γιατρούς κτλ είναι επικίνδυνο για σένα.

Ο λόγος είναι ότι αυτή η απόλυτη συμπεριφορά σε απομονώνει απο την κοινωνία που είσαι εξαρτημένος για να ζήσεις.

Αν δεν σου αρέσει και δεν μπορείς να την αλλάξεις (μάλλον δεν θα μπορείς με τέτοια εχθρική συμπεριφορά) τότε γιατί βασανίζεσαι σαν μαζοχιστής.

Υπάρχουν κι άλλες κοινωνίες που ίσως κατορθώσεις να επιτύχεις καλύτερα χωρίς να χρειάζεται να τους τα χώνεις και να σου τα χώνουν.
Η τριβή αυτή δεν είναι καλή για το σώμα και την ψυχή.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Α.
συμφωνώ η βασική σου σκέψη είναι σωστή.
"Συν Αθηνά και χείρα κίνει".
Αλλά αν ξεχάσεις το πρώτο σκέλος της συμβουλής τότε η ζωή αργά ή γρήγορα θα παραλύσει το δεύτερο σκέλος.

Χρειάζεσαι και τα δύο για να έχεις ελπίδα.
Κανείς δεν ήρθε μοναχός του σ' αυτή την γή.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Το λινκ που δίνει ο ναυαγός ειναι συγκλονιστικό.
Αλλά δεν πρέπει να υποθέτουμε ότι είναι η κλασική περίπτωση ασθενή στο ΕΣΥ αλλά ούτε και η εξαίρεση.

Όσο για τις πρώτες βοήθειες και τα εφημερεύοντα υπάρχουην ήρωες αλλά υπάρχουν και καθάρματα.

Άνθρωποι σώζονται την τελευταία στιγμή απο την ικανότητα και τον ανθρωπισμό των γιατρών αλλά και άνθρωποι σιγοπεθαίνουν περιμένοντας ένα ασθενοφόρο ή απο πλημμελή διάγνωση, αδιαφορία και εγκατάλειψη.

Eleni63 είπε...

Τα ματζούνια θα συνεχίσουν να ανθίζουν όσο ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μάγους. Αλλά και οι γιατροί συχνά φέρονται ως μάγοι. Και φυσικά τα φάρμακα και οι φαρμακευτικές εταιρίες. Και συχνά πολλά φάρμακα δεν είναι παρά κάποιου είδους ματζούνια επικίνδυνα κα προβληματικά. Εχετε δίκαιο στις σκέψεις σας. Αλλά θα μπορούσε να μας προβληματίσει όλους η προσκόληση των ανθρώπων στο παράλογο και το μαγικό. Για κάποιο λόγο το έχουμε ανάγκη. Και ποιός δεν έχει δει μαμά να ξεματιάζει τη γρίπη και την ίωση. Αλλά και ποιός δεν έχει ακούσει τους γιατρούς να λένε ότι: θα περάσει.
Η ιατρική δεν μπορεί να θεραπεύσει το συνάχι, μην το ξεχνάτε. Πολύ ενδιαφέροντες οι προβληματισμοί σας.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Δυστυχώς σήμερα τα περισσότερα χρήματα που δαπανούνται για έρευνα αλλά και οι περισσότερες πωλήσεις σε φάρμακα είναι για αρρώστειες που είναι αποτέλεσμα της υπερκατανάλωσης και των τις αυτοκαταστροφικού τρόπου ζωής της σύγχρονης κοινωνίας.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Μην ξεχνάμε ότι πολλές από τις φαρμακευτικές ουσίες που χρησιμοποιούμε σήμερα προέρχονται από "μαντζούνια".

Ναι μεν η ενεργός ουσία έχει απομονωθεί (η δακτυλίτιδα για παράδειγμα) και δίνεται έτσι σε μεγάλη συγκέντρωση στον ασθενή αλλά από την άλλη αυξάνεται ο κίνδυνος ανεπιθυμήτων ενεργειών. Το αστείο είναι ότι οι ανεπιθύμητες ενέργειες του ίδιου φαρμάκου βαπτίζονται μερικές φορές θεραπευτική δράση για άλλη πάθηση (H minoxidil έρριχνε την πίεση αλλά προκαλούσε τριχοφυία, ιδού λοιπόν το φάρμακο για την φαλάκρα!).

Δεδομένου επίσης ότι η ιστορία των φαρμακευτικών εταιριών είναι αμαρτωλή δεν είναι παράξενο που ο κόσμος έχασε την εμπιστοσύνη του. Πόσες φορές δεν ακούσατε πόσο πείραξε κάποιον ένα φάρμακο; Από μια απλή αντιβίωση έως την πανούργα κορτιζόνη...

Η κλασική φαρμακολογία βασίζεται πάνω στο αντι-. Αντι-βιωτικά, αντι-πυρετικά, αναλγητικά κλπ.

Νομίζω ότι παρά τις προόδους μας στην βιοχημεία και τις άλλες βασικές επιστήμες ακόμα αγνοούμε θεμελιώδεις ιδιότητες της έμβιας ύλης που την διαζωρίζουν από την απλή οργανική ή ανόργανη.

Στην ιατρική δεν είχαμε breakthrough ανακάλυψη τα τελευταία 150 χρόνια όπως η ανακάλυψη του ηλεκτρισμού ή μαγνητισμού για παράδειγμα στις άλλες επιστήμες.

Προόδευσαν οι τεχνικές - χειρουργικές ειδικότητες αλλά ακόμα δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε το κοινό κρυολόγημα. Και ναι μεν "θεραπεύουμε" την πνευμονία για παράδειγμα, αλλά στην ουσία δίνουμε χρόνο στον οργανισμό να κινητοποιήσει την δική του άμυνα.

Πιστεύω ότι η μεγάλη ανακάλυψη στην ιατρική είναι προ των πυλών.

Ως τότε τα μαντζούνια και οι εναλλακτικοί θεραπευτές θα αφθονούν εις μήνιν των ορθοδόξων

Marianna είπε...

@antonios liolios said
Στην ιατρική δεν είχαμε breakthrough ανακάλυψη τα τελευταία 150 χρόνια όπως η ανακάλυψη του ηλεκτρισμού ή μαγνητισμού για παράδειγμα στις άλλες επιστήμες.
----------------------
Η ινσουλίνη;

Nikos Dimou είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Nikos Dimou είπε...

@antonios liolios said
Στην ιατρική δεν είχαμε breakthrough ανακάλυψη τα τελευταία 150 χρόνια

-------------------

Απορώ - ως αδαής!

Τα εμβόλια; Οι σουλφαμίδες; Τα αντιβιοτικά; Τα στεροϊδή; Τα ψυχοφάρμακα;

Οι ακτίνες Χ, οι τομογράφοι, οι υπέρηχοι;

Οι μεταμοσχεύσεις οργάνων, η λαπαροτομία;

Βλέπω χάρη στις εξελίξεις της ιατρικής τεχνολογίας - πριν από 150 χρόνια θα ήμουν ήδη τυφλός από καταρράκτη...

Απορώ!

paragrafos είπε...

Εκλεκτή και αγαπημένη Κυρία Μαριάννα,

Πέρασα να σας αποχαιρετήσω - το Σάββατο το πρωί πεταμε για τις ΗΠΑ.

Από Δευτέρα θα αρχίσουν οι εξετάσεις: Μαγνητική, 48ώρο Βίντεοηλεκτροεγκεφαλογράφημα (λέξη κι αυτή) και δεν ξέρω εγώ τι άλλο.

Ακόμα Θυμάμαι, τα εργαστήριά του Μέιγιο που έμοιαζαν με σκηνικά από ταινίες επιστημονικής φαντασίας!!!

Μία... λεπτομέρεια: επί τρία χρόνια τα εγκεφαλογραφήματα που μας έβγαζαν στην Ευρώπη, έδειχναν φυσιλογικότατα.

Το εγκεφαλογράφημα που κάναμε εκεί στο Μέιγιο, έδειξε ό,τι χειρότερο μπορουσε να φανταστεί ένας παιδονευρολόγος: πολυεστιακή επιληψία.

Αφού ρίξαμε κι εγώ και η φίλη γιατρός που με συνόδευε, το κλάμα της ζωής μας, και συνήλθαμε λιγάκι, ρωτήσαμε το γιατρό "γιατί οι άλλες οι εξετάσεις που κάναμε στην Ευρώπη δεν έδειχναν τίποτε".

"Είναι ζήτημα τεχνολογίας" μας είπε ο άνθρωπος, όσο πιο σεμνά μπορουσε.

Και άλλη μια λεπτομέρεια: όλες οι συζητήσεις που εκανα με τους γιατρούς και οι απαντήσεις τους, φεύγοντας από το ιατρείο, μας δινόντουσα τυπωμένες στο χερι!!!

Φαίνεται πώς κάποιο μηχανάκι κατέγραφε τη συνομιλία και την... μετέτρεπε σε κείμενο!!! Δεν εξηγείται αλλιώς!

Αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα εγγραφής και αποτύπωσης των συνομιλών σε κείμενο και αρχείο, νομίζω πως και στην Ευρώπη θα μας αντιμετώπιζαν καλύτερα. Εννοώ με περισσότερο σεβασμό.

Τέλος, όλο τον φάκελο του παιδιού τον έχουμε κι εμείς εδώ σε αντίγραφα. Μας τον έστειλαν ταχυδρομικώς. Εκεί είναι και οι συνομιλίες μου με τους γιατρούς.

Πριν λίγο ολοκληρωσα (δυστυχώς μόνο στα αγγλικά) το ιστορικό του παιδιού (αναλυτικό και συνοπτικό: ηλικία, επεισόδια, φάρμακα, θεραπαπείες, αποτελέσματα, εξελίξεις). Θα ζητήσω από τον καλό μου να το βάλει στο μπλογκ, ίσως φανεί χρήσιμο σε κάποιον παιδονευρολόγο.

Κύρία Μαριάννα, είστε ο Ανθρωπος, Επιστήμονας, γιατρός που ονειρευόμαστε να συναντάμε στα νοσοκομεία μας.

Συνεχίστε το έργο σας.

Σας έχουμε ανάγκη!!!

Με θαυμασμό και αγάπη

Αντιγόνη

Το σωστό να λέγεται είπε...

Καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο Αντώνης με το brakthrough στην επιστήμη της θεωρίας της Ιατρικής σε σχέση με τις άλλες επιστήμες αν και το χρονικό όριο δεν είναι τα τελευταία 150 χρόνια αλλά μάλλον 50 χρόνια.
Όπωσδήποτε το πρώτο εμβόλιο, το πρώτο αντιβιοτικό, η πρώτη χημική σύνθεση της ινσουλίνης στο εργαστήριο ήταν επανάσταση στην Ιατρική αλλά πριν πόσα χρόνια έγιναν αυτά;
Τουλάχιστον 70
χρόνια ή και περισσότερα.

Η Ιατρική και η Φαρμακευτική σήμερα είναι κάπως διαφορετικές απο ωρισμένες άλλες επιστήμες.
Η έρευνα γίνεται κατα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στην εφαρμογή παρά στην θεωρητική έρευνα.
Είναι περισσότερο Engineering και Applied Science, τεχνικές και
εφαρμογές παρά Pure Research.

Το ποσοστό αυτό είναι βέβαια στον αριθμό των επιστημόνων ερευνητών και τα ερευνητικά προγράματα για τις θεωρίες των ανθρώπινων λειτουργιών σε σύγκριση με τους γιατρούς που εφαρμόζουν την ιατρική και τις δαπάνες στην ιατρική και στην παραγωγή φαρμάκων με ένα πολύ μικρό ώφελος για το σύνολο της ανθρωπότητας.

Παράδειγμα:
Η δαπάνη ενός δις δολλάριων στην έρευνα ενός φαρμάκου που θα επεκτείνει για 3-4 μήνες την ζωή σε καρκινοπαθείς με πνευμονικούς όγκους ενός ωρισμένου τύπου είναι σπατάλη που θα ωφελήσει μόνο ένα μικρό αριθμό ανθρώπων και την φαρμακευτική εταιρεία που το παράγει όταν το ίδιο ποσό θα μπορούσε να δαπανηθεί για την έρευνα στους λόγους και στον τρόπο που αναπτύσσονται οι όγκοι αυτοί και άλλοι με παρόμοια αναπαραγωγή και μετάσταση.

Πρωταρχικός σκοπός πρέπει να είναι η πρόληψη, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπεία όχι η επέκταση της ζωής σε έναν ηλικιωμένο για λίγους ακόμη μήνες σε ένα τύπο καρκίνου που σήμερα πραγματικά δεν υπάρχει θεραπεία.

Στην καθαρή έρευνα δεν υπάρχει βραχυπρόθεσμο οικονομικό ώφελος αλλά ερευνητικό και μακροχρόνιο ενώ στην κερδοσκοπική έρευνα φαρμάκου όχι πάντοτε άλλά τις περισσότερες φορές πρωταρχικός σκοπός είναι το προσωρινό οικονομικό ώφελος για ένα προσωρινό ώφελος ωρισμένων ασθενών αλλά είναι τελικά αδιέξοδο στην ανθρώπινη γνώση για τον καρκίνο ή τις άλλες "ανεξήγητες" και μη ίωσιμες ασθένειες.

Το να παίρνουμε ένα παρασκεύασμα και να αλλάζουμε την χημεία του στο εργαστήριο, να το δοκιμάζουμε σε πειραματόζωα σε πολύχρονες και πολυδάπανες έρευνες για να πετύχουμε κάποιο μερικό αποτέλεσμα στον ασθενή, χωρίς πραγματικά να γνωρίζουμε πως λειτουργεί πάνω στα ανθρώπινα κύτταρα αυτό λέγεται "έρευνα ματζούνι".

Αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία 50 χρόνια η pure επιστημονική ιατρική έρευνα μπουσουλάει.

Υπάρχουν βέβαια και μισή ντουζίνα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα (χρηματοδοτούμενα απο το κράτος ή κοινωφελή ιδρύματα) σε ισάριθμα κράτη που κάνουν πραγματικά εξαιρετική δουλειά αν βέβαια δεν χάσουν τους καλύτερους ερευνητές τους στον ιδιωτικό κερδοσκοπικό τομέα της "ερευνας" των ματζουνιών.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Καλή επιτυχία στο ιατρικό ταξίδι Αντιγόνη και εύχομαι καλή υγίεια στην κορούλα.


Σημ:
Οι γιατροί κρατούν σημειώσεις ή τις μαγνητοφωνούν όπως πρέπει να κάνουν και οι ασθενείς.
Το κόστος των αντιγράφων των ιατρικών εξετάσεων είναι μικρό.
Δεν έχουν οι καλοί γιατροί αμφιβολίες για τις ικανότητες της επιστήμης αλλά ούτε και αλαζονεία για τις δικές τους ικανότητες.

Στο Ιντερνετ υπάρχουν όχι μόνο φωτογραφίες, ακτινογραφίες και ιατρικά παραδείγματα σε πολλές αρρώστειες αλλά μέχρι και πλήρως βιντεοσκοπημένες με σχόλια θετικά και αρνητικά πολύωρων εγχειρήσεων ανοικτής καρδιάς ή καρκινικών όγκων, ανώνυμων βέβαια ασθενών.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Το σωστό να λέγεται

Καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο Αντώνης με το brakthrough στην επιστήμη της θεωρίας της Ιατρικής σε σχέση με τις άλλες επιστήμες αν και το χρονικό όριο δεν είναι τα τελευταία 150 χρόνια αλλά μάλλον 50 χρόνια.


Ευτυχώς η παρατηρητικότητα του Βαγγέλη με έσωσε. Για typo πρόκειται φυσικά, 50 ήθελα να γράψω. Κατά τα άλλα το post ως έχει παρακαλώ διαβάστε το λίγο περισσότερο προσεκτικά.

Αγαπητέ κ. Δήμου γιατί απορείτε, λέτε να με μάγεψαν οι αλλόθρησκοι;

Καλή τύχη αγαπητή παράγραφος.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Kαι να επαναλάβω διότι αν και έγινα quoted δεν έγινα σαφής

Στην ιατρική δεν είχαμε breakthrough ανακάλυψη τα τελευταία 150 χρόνια όπως η ανακάλυψη του ηλεκτρισμού ή μαγνητισμού για παράδειγμα στις άλλες επιστήμες.

Το υπέρηχο, οι σουλφοναμίδες, οι εγχειρήσεις καταρράκτη, οι ακτίνες Χ είναι εφαρμογές των επιστημών της φυσικής και χημείας στην ιατρική. Αναφέρομαι στην ανακάλυψη μιας θεμελιώδους αρχής της έμβιας ύλης που να εξηγεί την ιδιότυπη συμπεριφορά της πέρα από τους φυσικοχημικούς νόμους. Αν υπάρχει φυσικά. Αυτό θα ήταν breakthrough

athanasia είπε...

Kαλημέρα!

Μάλλον συμφωνώ με τον Filosofos, για τη σημασία του χαμομηλιού απ' το χέρι της μητέρας ή άλλου αγαπημένου προσώπου.

Τώρα, γιατί αυτή η παρηγορητική αξία του χαμομηλιού στο κρυολόγημα καταλήγει να γίνεται πεποίθηση ότι τα μαντζούνια γενικώς κάνουν καλό και προστατεύουν ή θεραπεύουν κάθε αρρώστια, νομίζω καλά το εξηγεί (και πάλι) ο Filosofos.

Φταίνε όμως μόνον οι γιατροί; Mάλλον όχι, φταίει κι η δική μας δυσκολία ν'αποδεχθούμε την αβεβαιότητα ή τις δυσάρεστες διαγνώσεις. Αλλά, μόνο στην αρρώστια υπάρχει αυτή η δυσκολία; Mάλλον όχι.

Marianna είπε...

@paragrafos

Σας εύχομαι, με όλη μου την καρδιά, να έχετε τη δύναμη που χρειάζεσθε για το ταξίδι σας και οτι χρειασθεί να αντιμετωπίσετε εκεί. Εύχομαι να γυρίσετε με δεδομένα που θα σας κάνουν να ελπίζετε οτι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Με το καλό να σας "ξαναδούμε".

Το σωστό να λέγεται είπε...

Η επιστημονική έρευνα και ο ιατρικός όρκος του Ιπποκράτη είναι ένας μοναδικός ΕΡΩΤΑΣ.
Αφοσίωση σε κάτι που είναι πάνω απο το Εγώ και το προσωπικό συμφέρον.

ΕΡΩΤΑΣ δεν είναι η σεξουαλική ικανοποίηση μιας βραδυάς ή το αίσθημα ισχύς πάνω σε ένα άλλο άτομο ή το χρήμα απο την εκμετάλλευση ενός άλλου.
ΕΡΩΤΑΣ δεν ειναι η χωρίς όρια ικανοποίηση σωματικής ανάγκης, υποδεεστέρων ένστικτων ζώου, πολλαπλοί σύντροφοι και πολυγαμία, να παίρνεις χωρίς να δίνεις.

ΕΡΩΤΑΣ είναι να αποχωρίζεσαι απο τον εγωισμό σου και να δίνεσαι σε έναν άνθρωπο, σε μια επιστήμη, σε ένα τρόπο ζωής, σε μια φιλοσοφία, στον Θεό.

Δεν διαλέγουμε τον ΕΡΩΤΑ αλλά μας διαλέγει.
We don't choose LOVE but LOVE is imposed on us.
Ίσως και γι' αυτό υποφέρουμε γιατί αναγκαζόμαστε, αλλά εκούσια, να θυσιάσουμε μέρος απο την ελευθερία μας και τον εγωισμό μας για να μπορέσουμε πραγματικά να αγαπήσουμε.

Ο ΕΡΩΤΑΣ για έναν ερευνητή της Ιατρικής είναι ολοκληρωτικός.
Δεν μπορεί να έχει πολλαπλές "ερωμένες".
Δεν έχει τον χρόνο στην σύντομη ζωή να ανακαλύψει το χρήμα, την κατανάλωση, την "δόξα", πριν ανακαλύψει τα μυστικά του κώδικα της ανθρώπινης ζωής.

Χωρίς πόθο για επαφή και πάθος για συνέχεια για κάτι μοναδικό στην ζωή δεν υπάρχει ΕΡΩΤΑΣ.

Η παραίτηση απο τον ΕΡΩΤΑ για κάτι άλλο είναι παραίτηση απο την συνείδηση μας.

Ο Θεός έχει δώσει δώρα σε κάθε άνθρωπο και στους επιστημονικούς ερευνητές έδωσε τα δώρα της νοημοσύνης, της άκαμπτης επιμονής, της έμφυτης ανάγκης να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους.

Ωρισμένοι ερευνητές θα επενδύσουν με ενεργητικότητα, πάθος και υπευθυνότητα αυτά τα δώρα και θα τα επιστρέψουν στην ανθρωπότητα πολλαπλάσια με breakthroughs, άλλοι θα τα επενδύσουν παθητικά στην τράπεζα της ανθρώπινης γνώσης και θα έχουν πάλι να προσφέρουν κάποια "επιτόκια", άλλοι όμως θα τα θάψουν στο υπέδαφος των ανθρώπινων ένστικτων και η μόνη προσφορά θα είναι μια επιφανειακή άμυνα στον εαυτό τους.

Χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει ανακάλυψη.

Nikos Dimou είπε...

Antonios Liolios said...
Αναφέρομαι στην ανακάλυψη μιας θεμελιώδους αρχής της έμβιας ύλης που να εξηγεί την ιδιότυπη συμπεριφορά της πέρα από τους φυσικοχημικούς νόμους.

-------------------------

Φοβάμαι πως αυτό άπτεται της μεταφυσικής. Μάλλον σε έχουν επηρεάσει οι επαφές σου με παραϊατρικά κυκλώματα.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Nikos Dimou said

Φοβάμαι πως αυτό άπτεται της μεταφυσικής. Μάλλον σε έχουν επηρεάσει οι επαφές σου με παραϊατρικά κυκλώματα.



Μετα-φυσική με την έννοια της εξελιγμένης, επαναστατικής, καινοφανούς αντίληψης περί φυσικής ναι. Μεταφυσική με την έννοια των φαντασμάτων μάλλον όχι.

Όσο αφορά τα παραιατρικά κυκλώματα αν μιλάτε για την εναλλακτική ιατρική και την ομοιοπαθητική συγκεκριμένα, ναι είμαι ένοχος επηρεασμού.

Γι αυτό και στο ιατρικό συνέδριο που οργανώνω για 5η χρονιά φέτος έχω καλέσει και τον κ. Βυθούλκα να μιλήσει με θέμα "Μιά εναλλακτική θεώρηση των εννοιών της υγείας, της νόσου και της ανταπόκρισης του ασθενή". Σας περιμένω όλους και κυρίως εσάς Μαριάννα και Νίκο!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Αγαπητέ Σωστέ (Βαγγέλη)

μου στέλνεις σε παρακαλώ ένα email; (aliolios στο gmail.com).

Με συγχωρείτε για την χρήση του χώρου για ένα προσωπικό ζήτημα

MIRACLE είπε...


Το φάρμακο και το φαρμάκι στον τόνο διαφέρουν.

Νομίζω ότι μεγάλο μέρος αυτών των προβλημάτων ανάγονται στο ότι η ιατρική δεν είναι και τόσο επιστήμη όσο οι περισσότεροι πιστεύουν. Στην ιατρική εμπεριέχεται σε μεγάλο βαθμό και το στοιχείο της ασάφειας και αυτό την κάνει να είναι και τέχνη εκτός από επιστήμη.
Και αυτό ενισχύεται και από τον τρόπο που τις περισσότερες φορές δημιουργείται ένα φάρμακό.
Ο συνήθης τρόπος είναι να γίνονται δοκιμές, να απορρίπτετε εξ αρχής ότι έχει αρνητικές επιπτώσεις και στη συνέχεια να εκλέγετε ότι έχει θετικές. Η απόφαση δηλαδή λαμβάνετε με καθαρά εμπειρικά κριτήρια και όχι με έναν στοχευμένο σχεδιασμό κάποιας ουσίας εξ αρχής στο να επιλύσει το πρόβλημα.
Με άλλα λόγια τις περισσότερες φορές οι ερευνητές γιατροί ξέρουν ότι κάτι έχει θετικά αποτελέσματα αλλά δεν ξέρουν ΓΙΑΤΙ, διότι το βρήκαν εμπειρικά δεν το δημιούργησαν από την αρχή.
Αλλά ακόμη και αν έχουν κάποια περιορισμένη γνώση για το πώς και ίσως γιατί δουλεύει ένα φάρμακο αυτή την αντλούν από την παρατήρηση του τρόπου λειτουργίας του, όσο φυσικά τους επιτρέπουν τα τεχνολογικά εργαλεία της εποχής τους.

Από αυτό πηγάζει και το ότι δεν υπάρχει ένα απόλυτο και διαβαθμησμένο μέγεθος το οποίο θα εκφράζει την αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου.
Κυκλοφορούν διάφορα σκευάσματα τα οποία ενδείκνυνται γενικά και αόριστα ενάντια σε κάποιες παθήσεις.
Το γιατί για μια συγκεκριμένη περίπτωση είναι καταλληλότερο το ένα και όχι το άλλο δεν υπάρχει απόλυτο μέγεθός που να μας το εκφράζει. Και φυσικά δεν είναι όλα ίδια.
Απλά όλα αφήνονται στη «κρίση» του θεράποντα ιατρού.

Και εδώ έρχεται το δεύτερο κομμάτι της ασάφειας. Δεν υπάρχει επίσης, ένα απόλυτο και διαβαθμησμένο μέγεθος το οποίο να εκφράζει την αποτελεσματικότητα ενός γιατρού. Όλοι άσπρη φόρμα φοράνε και γιατρούς τους φωνάζουν αλλά δεν έχουν όλοι τις ίδιες ικανότητες. Το ότι έχουν παρακολουθήσει μια σειρά μαθημάτων σε κάποιο πανεπιστήμιο δεν σημαίνει και τόσα πολλά όσα συνήθως νομίζουμε. Εκτός αυτού το στοιχείο της καλής προαίρεσης δεν είναι ούτε αυτό πάντα δεδομένο.

Όποτε τελικά τι έχουμε ; Έναν απροσδιορίστου ικανοτήτων άνθρωπο να εκλέγει στην πραγματικότητα περισσότερο εμπειρικά παρά επιστημονικά, ένα απροσδιορίστου αποτελεσματικότητος σκεύασμα το οποίο θα αναλάβει να επαναφέρει την υγεία ενός ανθρώπου !

Νομίζω ότι εφόσον το πλαίσιο είναι τόσο ασαφές, τα λάθη ένθεν και ένθεν είναι τουλάχιστον αναμενόμενα.

Marianna είπε...

@miracle said
Δεν υπάρχει επίσης, ένα απόλυτο και διαβαθμησμένο μέγεθος το οποίο να εκφράζει την αποτελεσματικότητα ενός γιατρού.
---------------

Επανέρχομαι με καθυστέρηση, λόγω απουσίας στο εξωτερικό.
Ποιό είναι αραγε το απόλυτα διαβαθμισμένο μέγεθος αποτελεσματικότητας ενός εκπαιδευτικού, ενός δικηγόρου ή ενός αρχιτέκτονα. Η ύπαρξη κάποιου συντελεστή ασάφειας, είναι δεδομένη για πολλά από τα νοσήματα με τα οποία ασχολούμεθα. Όμως η γενίκευση ότι για τα περισσότερα νοσήματα και τις θεραπείες τους πορευόμαστε εμπειρικά,βρίσκω οτι αδικεί την έρευνα που έχει γίνει και τα θεραπευτικά αποτελέσματα των φαρμάκων.
Ξέρουμε ακριβώς που και πως δρα τόσο η ινσουλίνη όσο και τα αντιδιαβητικά δισκία.
Ξέρουμε που και πως δρουν τα αντιυπερτασικά φάρμακα , αυτό ισχύει για τα περισσότερα σκευάσματα.
Το ότι αγνοούμε, ακόμα, το γιατί κάποιοι παρουσιάζουν υπέρταση ή διαβήτη και άλλοι όχι δεννομίζω να συνεπάγεται ότι έχουμε:
"Έναν απροσδιορίστου ικανοτήτων άνθρωπο να εκλέγει στην πραγματικότητα περισσότερο εμπειρικά παρά επιστημονικά, ένα απροσδιορίστου αποτελεσματικότητος σκεύασμα το οποίο θα αναλάβει να επαναφέρει την υγεία ενός ανθρώπου !"

ευτραφής είπε...

Καλό μήνα σε όλους!

Marianna είπε...

Καλό μήνα σε όλους!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Καλωσήρθες Μαριάννα και καλό μήνα.

Στο εξωτερικό που ήσουν βρήκες μαντζούνια, βότανα, συνταγές μυστικές αλλά πολλά υποσχόμενες;

athanasia είπε...

Καλημέρα - καλό μήνα!

Μάλλον ένα καλό μαντζούνι (για καλή διάθεση) είναι ένα ωραίο ταξίδι!

Marianna είπε...

Εκεί που πήγα, δεν χρειάζεται βέβαια να πω ότι είναι η Κωνσταντινούπολη, μόνο ματζούνια είδα. Το χάρηκα όμως γιατι, πάει πακέτο με όλη τη νοοτροπία. Οι άνθρωποι πίνουν από ποτήρια που δεν θα αγγίζαμε ούτε με γάντια και δεν φαίνεται να παθαίνουν τίποτα, νοιώθεις οτι η Ιατρική (κλασική, εναλλακτική ή οτι άλλο θέλετε)είναι περιττή. Άλλες δυνάμεις λειτουργούν εκεί.