Δευτέρα, Ιουλίου 16, 2007

Καταναλωτική Ιατρική



Τα τελευταία 3-4 χρόνια, μετά από μια περίοδο σχετικής αδράνειας, κυκλοφόρησαν , πρώτα στις ΗΠΑ και μετά στην Ευρώπη, νέα σκευάσματα και τεχνολογικά βοηθήματα για το διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2.

Τα περισσότερα κυκλοφορούν από μερικούς μήνες και στην Ελλάδα, άλλα πρόκειται να έρθουν στις αρχές φθινοπώρου.

Όπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι που έχουν χρόνιο νόσημα, επενδύουν πολλές ελπίδες σε κάθε κυκλοφορία νέου σκευάσματος, αναζητώντας αν όχι απόλυτα τη λύση του προβλήματος, τουλάχιστον τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.

Αυτό ακούγεται αυτονόητο και δεν θα υπήρχε θέμα προς συζήτηση, αν τα πράγματα στην πράξη ήταν τόσο απλά.

Αν δηλαδή , ίσχυε στην Ιατρική η εξίσωση: καθετί το καινούργιο είναι αποτελεσματικότερο και καλύτερο, τότε πράγματι θα δικαιολογείτο η αγωνία για την απόκτηση του.

Όταν όμως ακούω τους ασθενείς μου να με ρωτάνε : «κάποιος γνωστός μου παίρνει κάτι καινούργια φάρμακα, που είναι και πολύ ακριβά, εγώ γιατί να μην αλλάξω;» σκέφτομαι ότι ένα από τα αποτελεσματικότερα ιατρικά σκευάσματα είναι η ασπιρίνη, φάρμακο εκατό ετών και πάμφθηνο.

Αυτό που συμβαίνει όμως, τουλάχιστον στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, αναφορικά με διάφορα φάρμακα είναι ότι αναγγέλλεται η κυκλοφορία τους από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, πολλές φορές πριν καν ενημερωθούν οι γιατροί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη κυκλοφορία της εισπνεόμενης ινσουλίνης: άκουσα ότι θα κυκλοφορούσε στην Ελλάδα στις επόμενες ημέρες και αυτό ήταν στην αρχή σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων!

Ο τρόπος που παρουσιάζονται τα νέα ιατρικά σκευάσματα, έχει τον χαρακτήρα καταναλωτικού προϊόντος. Σαν να πρόκειται για κάτι που έρχεται να λύσει το πρόβλημα διαβήτης, χωρίς αναφορά σε ενδεχόμενες παρενέργειες , δεν γίνεται διαχωρισμός σε ποιους έχει ένδειξη η χορήγηση του συγκεκριμένου σκευάσματος και τέλος δεν αναφέρεται το κόστος της θεραπείας σε σχέση με της ήδη υπάρχουσες.

Σε αυτή τη χώρα δεν νομίζω να απασχόλησε σοβαρά τον ιατρικό κόσμο η τιμή του φαρμάκου που επιλέγει ο γιατρός να συνταγογραφήσει, σε σχέση με αντίστοιχα εξίσου αποτελεσματικά, αλλά πολύ φθηνότερα.

Οι ασφαλισμένοι, αισθάνονται και δικαίως, ότι έχουν καταβάλει υψηλότατες εισφορές στο ταμείο τους και ως εκ τούτου δικαιούνται να έχουν την καλύτερη δυνατή περίθαλψη. Παραμένει βέβαια τεράστιο θέμα το ότι στο Νοσοκομείο συνταγογραφούμε καθημερινά σε βιβλιάρια ασφαλισμένων του ΟΓΑ που είναι χρόνια τώρα μόνιμοι κάτοικοι περιοχής Πατησίων ή Κυψέλης, καθώς και σε βιβλιάρια Κοινωνικής Πρόνοιας σε άτομα που εργάζονται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Όμως δεν θα πρέπει κάποτε να μας απασχολήσει και το θέμα του κόστους για το κοινωνικό σύνολο;
Δεν έχει άραγε καμία σημασία το ότι η μια μονάδα εισπνεόμενης ινσουλίνης κοστίζει 0.18 λεπτά ενώ η ήδη υπάρχουσα 0.03 – χωρίς να υπερτερεί η εισπνεόμενη σε τίποτα σε σχέση με την υποδόρια.

Πόσο θα εμπιστευθεί ο ασθενής τον γιατρό του, αν αυτός αναφερθεί σε θέμα κόστους του φαρμάκου;

Στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης, έχουν τεράστιο μερίδιο αγοράς τα λεγόμενα ισοδύναμα φάρμακα (generics). Πρόκειται για σκευάσματα των οποίων έχει λήξει η πατέντα, και παρασκευάζονται ισοδύναμα αυτών από άλλες φαρμακευτικές εταιρείες.

Δεδομένου ότι αυτές δεν έχουν το αρχικό κόστος έρευνας και εξέλιξης του προϊόντος , (όπως η εταιρεία που το παρασκεύασε για πρώτη φορά) μπορούν να το διαθέτουν σε πολύ οικονομικότερη τιμή.

Στην Ελλάδα το κράτος δεν προωθεί αυτά τα προϊόντα – πράγμα που χωρίς ζημιά για τον ασθενή θα μείωνε το κόστος της περίθαλψης. Δεν αναφέρομαι βέβαια στα παλιότερα λεγόμενα «φασόν» (απομιμήσεις) που δεν έχουν περάσει από αυστηρό έλεγχο για επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας τους.

Όμως το θέμα μου δεν αφορά τα οικονομικά της Υγείας. Αυτό που με απασχολεί, σαν θεραπευτή, είναι το ότι σε μερικά από τα νέα σε κυκλοφορία σκευάσματα, μετά από χορήγηση σε μεγάλους πληθυσμούς ασθενών, παρατηρούνται παρενέργειες , πέραν από τις ήδη γνωστές και αναμενόμενες.

Και βρίσκεται κανείς να παρακολουθεί, αμήχανα, πολλές φορές πάλι μέσω τηλεοράσεως, την αναφορά σε σοβαρές παρενέργειες, για φάρμακα πολλά υποσχόμενα που αναγγέλθηκαν και διαφημίστηκαν με στόμφο.

Από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς μερικά χρόνια πριν συνταγογραφήσει κάποιο σκεύασμα που είναι προϊόν πολύ προχωρημένης έρευνας, με τη σκέψη του «άσε καλύτερα να δοκιμασθεί πρώτα». Κάτι τέτοιο μπορεί να στερήσει τους ασθενείς τη δυνατότητα έγκαιρης πρόσβασης σε αποτελεσματικές θεραπείες.

Η μόνη λύση, στο παραπάνω δίλημμα είναι η συνεχής και από πολλές διαφορετικές πηγές, επιστημονική ενημέρωση. Η παρακολούθηση της κριτικής που ασκείται από τους ερευνητές σε διάφορα έγκυρα ιατρικά περιοδικά, καθώς και ο διάλογος που υπάρχει σχετικά με τις κατηγορίες των υπό συζήτηση φαρμάκων.

Πάνω από όλα να μπορεί κανείς ο γιατρός να μην υποκύπτει στην πίεση που εξασκεί ο ασθενής για πρόσβαση στο οποιοδήποτε νέο σκεύασμα (ή τεχνολογικό μέσο) που άκουσε στην τηλεόραση.

Η ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη όλων μας για εξέλιξη και στην ευθύνη που έχουμε σαν γιατροί απέναντι στους ασθενείς μας, μοιάζει να γίνεται τα τελευταία χρόνια όλο και πιο δύσκολη.

27 σχόλια:

Theo είπε...

Δεν αναφέρομαι βέβαια στα παλιότερα λεγόμενα «φασόν» (απομιμήσεις) που δεν έχουν περάσει από αυστηρό έλεγχο για επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας τους.
...

ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟ ΟΛΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΣΑΣ.
ΕΒΑΛΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΛΟ ΝΑ ΛΕΜΕ "ΑΥΣΤΗΡΟ ΕΛΕΓΧΟ" ΜΕ ΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΘΛΙΒΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΗΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΟΣ.
ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΓΓΥΗΘΕΙ.
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΙΣ.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ ΑΝ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΣΩΣΤΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΛΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΔΕΝ ΧΑΛΑΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ.
ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΩ ΠΝΕΥΜΑ

Ein Steppenwolf είπε...

Υποθέτω ότι η πρόσληψη ινσουλίνης με εισπνοή είναι πολύ πρακτικότερη απ' την υποδόρια ένεση. Αυτός θα είναι κι ο λόγος που έγινε η σχετική έρευνα και επένδυση στο νέο προϊόν.

Φαντάζομαι ότι το σλόγκαν προώθησης της εισπνεόμενης ινσουλίνης δεν είναι "Τώρα καλύτερη ινσουλίνη", αλλά "Ξεχάστε τις ενέσεις!".

Τα σκευάσματα ινσουλίνης έχουν και καταναλωτικό χαρακτήρα, αφού πολλοί άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν χρήση τους καθημερινώς.

Marianna είπε...

Ein Steppenwolf said...
Υποθέτω ότι η πρόσληψη ινσουλίνης με εισπνοή είναι πολύ πρακτικότερη απ' την υποδόρια ένεση.

-------------------
Σίγουρα στο μέλλον θα εξελιχθεί η συσκευή χορήγησης και θα είναι μικρή και διακριτική. Ετσι όπως είναι σήμερα δεν είναι πρακτική σε σχέση μάλιστα με τις ενέσεις ινσουλίνης που χορηγούνται σε προγεμισμένα στυλό με πολύ μικρές λεπτές βελόνες, που όπως λένε αυτοί που κάνουν την ένεση, ούτε που την καταλαβαίνουν.

Ein Steppenwolf είπε...

Marianna hat gesagt...
ενέσεις ινσουλίνης που χορηγούνται σε προγεμισμένα στυλό με πολύ μικρές λεπτές βελόνες

Δεν γνώριζα αυτές τις εξελίξεις. Είχα μείνει στις αμπούλες ινσουλίνης που φυλάσσονταν στο ψυγείο και στις ενέσεις που, απ' ό,τι θυμάμαι απ' τις φωνές, δυστυχώς γίνονταν αντιληπτές.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Χαίρομαι που συνεχίζετε το θἐμα διαβήτη με θέμα τα νέα φάρμακα, την χρησιμότητά τους και μεθόδους εισαγωγής αυτών των φαρμάκων στον ασθενή.
Παρατηρώ ὀτι συγκεντρώνετε την προσοχή σας στους ασθενείς με διαβήτη Τύπου 1.

Το ενδιαφέρον μου είναι για τους ασθενείς με διαβήτη Τύπου 2 και συγκεκριμένα στα φάρμακα που υπάρχουν σήμερα για την καταπολέμηση αυτού του τύπου διαβήτη αλλά και στα νέα φάρμακα.

Δυστυχώς θα συμφωνήσω μαζί σας ότι οι παρενέργειες ωρισμένων φαρμάκων είτε είναι άγνωστες απο τους γιατρούς είτε αποκρύπτονται απο τους ασθενείς.

Αυτά τα φάρμακα δεν είναι κακές απομιμήσεις ούτε generics αλλά γνωστές μάρκες που χρησιμοποιούνται για χρόνια από εκατομμύρια ασθενείς.

Οι παρενέργειες αυτών των φαρμάκων δεν κρυβονται απο τις φαρμακοβιομηχανίες αλλά θα τις βρείς μόνο στα ψιλά γράμματα πολύ καλά καμουφλαρισμένες και άν γνωρίζεις βέβαια που να βρείς το εργαστηριακό data από τις έρευνες.

Παράδειγμα, γνωστό παρασκεύασμα (pio) σε δοσολογίες των 45mg σε ασθενείς για μια ερευνητική περίοδο 10-16 εβδομαδών μόνο του ή με συνδυασμό με άλλα διαβητικά φάρμακα είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση βάρους σε ασθενείς 5 κιλά.
Δηλαδή σε δέκα με δεκάξι βδομάδες μερικοί αθενείς χωρίς να αλλάξουν την δίαιτά τους πήραν πάνω απο 5 κιλά βάρος και άλλοι λιγότερο, μ' ἐνα όμως μέσο όρο αύξησης πάνω απο 3% του βάρους τους.

Απο προσωπική εμπειρία ασθενής που έπαιρνε αυτό το φάρμακο στην δόση των 45mg για δύο χρόνια με ελεγχόμενη αιμογλομπίνη (HbA1c)στα 6% αύξησε βάρος κατά 12%, με δραστική μείωση της ζάχαρης στην δίαιτα.

Ο γιατρός τελικά αναγκάσθηκε απο να παραδεχθεί πρώτα την παρακράτηση υγρών με την χρήση του φαρμάκου και μετά απο δική μου πίεση παραδέχθηκε ότι αυτό το φάρμακο έχει σαν παρενέργεια την δραματική και συνεχή αύξηση του βάρους στους ασθενείς.
Συμφώνησε να μειώσει την δόση στα 15mg και "μετά θα δούμε".

Ναί, αυτά τα φάρμακα έλέγχουν αποτελεσματικά το επίπεδο σακχάρου στον διαβητικό ασθενή αλλά επειδή δεν έχουμε άλλες εκλογές σε νέα φάρμακα πρέπει να αναγκαζόμαστε να αγνοούμε τις παρενέργειες;

Marianna είπε...

@ το σωστό να λέγεται....

Οι γλιαταζόνες, ετσι λέγεται η κατηγορία των φαρμάκων στα οποία αναφέρεσθε, προκαλούν αύξηση του βάρους κατά μέσον όρο 4-5 κιλά.Ομως έχει διαπιστωθεί, με αξονική τομογραφία, ότι πρόκειται για μετακίνηση λίπους από την κοιλιακή χώρα στην περιφέρεια.Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία διότι το θέμα δεν είναι μόνο πόσο λιπώδη ιστό έχει κάποιος αλλά που βρίσκεται αυτό το λίπος.Το σπλαχνικό λίπος συνδέεται άμεσα με καρδιαγγειακό κίνδυνο. Αρα δεν θεωρούμε παρενέργεια την αυξηση του βάρους με την χορήγηση γλιαταζονών γιατι ξέρουμε ότι έχουν θετική δράση σε άλλους δείκτες.
Το οίδημα που παρουσιάζεται δεν έχει κλινικά σημασία, εφόσον τα χάπια χορηγούνται σε άτομα που δεν έχουν καρδιακή ανεπάρκεια.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Αγαπητή Μαριάννα,
Πόσοι απο τους χιλιάδες ασθενείς που παίρνουν αυτά τα φάρμακα γνωρίζουν τις παρενέργειές του;
Ότι βασικά δηλαδή με την ίδια ή και χαμηλότερη σε ζάχαρο δίαιτα αυξάνεται το βάρος του ασθενή κατά 10, 20, ή και 30 κιλά σε λίγα χρόνια;
Ότι βασικά αυτή η κατηγορία φαρμάκων μετατρέπει το ζάχαρο σε λίπος χωρίς να δίνει στον οργανισμό την ευκαιρία να το καταναλώσει;
Δεν πρόκειται για μετακίνηση λίπους αλλά για αύξηση του λίπους στα επιφανειακά στρώματα του σώματος.
Συγκεκριμένα αυτό το επιπρόσθετο λίπος μαζεύεται είτε στο υπογάστριο (σε επιφανειακή κοιλιακή χώρα) ή σε άλλα μέρη στην περιφέρεια του σώματος σε πυκνά συγκεντρωμένα στρώματα.

Δεν είναι τελικά τέτοια γρήγορη αύξηση του βάρους αντιενδεικτική και βλαβερή στο κυκλοφοριακό, καρδιά, και μακροχρόνια επιδεινώνει τον ίδιον τον διαβήτη στους ασθενείς που παίρνουν τέτοια φάρμακα;

Ο ιατρός δεν πρέπει να σκεφτεί λογικά ότι οι μακροχρόνιες παρενέργειες του φαρμάκου σε τέτοια δοσολογία είναι πιο καταστροφικές απο το ίδιο το φάρμακο σε μικρότερη δοσολογία ή απο την συνταγή καποιου άλλου φαρμάκου;
Πιο σημαντικό αν δεν υπάρχουν μακροχρόνιες λύσεις στα φάρμακα δεν πρέπει να τονισθεί αποκλειστικά η δίαιτα και η εξάσκηση προειδοποιώντας τον ασθενή με τους αριθμούς που ανέφερα για τα καταστροφικά αποτελέσματα απο την μακροχρόνια χρήση τέτοιων φαρμάκων;

Η επανάληψη στερεότυπων οδηγιών απο τους πλασιέ φαρμάκων χωρίς λογική κριτική δεν είναι μόνο Ελληνικό Ιατρικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο.

Η συμβουλή για τους διαβητικούς τύπου 2 που όλα αυτά τα φάρμακα προορίζονται πρέπει να είναι ότι ακόμα δεν έχει εφευρεθεί "το φάρμακο" για διαβητικούς χωρίς σοβαρές παρενέργειες και ότι αυτά τα φάρμακα που χορηγούνται τώρα είναι μόνο για σύντομο χρόνο στην αντιμετωπιση του διαβήτη μέχρι να ο ασθενής μέσω της βοήθειας δίαιτας απο ειδικό διαιτολόγο και σωματικής εξάσκησης να μπορέσει τελικά να αντιμετωπίσει τον διαβήτη με φυσιολογικές και όχι χημικές μεθόδους.

Όσο πιο γρήγορα γίνει διάγνωση στο προδιαβητικό στάδιο ή στο αρχικό στάδιο τόσο περισσότερο αυτή η συμβουλή είναι χρήσιμη και η εφαρμογή της μπορεί να γίνει πραγματικότητα καταπολέμησης του Διαβήτη.

Που είναι η ενημέρωση ότι αυτά τα φάρμακα είναι short term gain for long term pain?


Σωστός ο τίτλος "Καταναλωτική Ιατρική" αλλά δεν ισχύει μόνο για τους ασθενείς αλλά και για τους ιατρούς σαν δίαυλοι κατανάλωσης.

Άκης

Υ.Γ.
Υπάρχουν βέβαια και τα φυσικά συστατικά που μας έδωσε η φύση για την καταπολέμηση του διαβήτη όπως η κανέλλα και τα συστατικά στο έλαιο ψαριών (omega 3).
Διαβάστε το άρθρο για την κανέλλα, τον διαβήτη, την χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια στο:
http://www.medlook.net/article.asp?item_id=1167

Marianna είπε...

@το σωστό να λέγεται....

Τα όσα αναφέρετε δεν ίσχύουν επιστημονικά. Η αύξηση βάρους δεν έχει σχέση με τη ζάχαρη αλλά με το σύνολο των θερμίδων, δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή που να προσθέτει πάνω από 3-5 κιλά, η φυσική εξέλιξη του διαβήτη είναι η σταδιακή έκπτωση της λειτουργίας του β κυττάρου του παγκρεατος, γι αυτό και το 80% των ασθενών θα χρειασθεί σε κάποια φάση ινσουλίνη, άσχετα από το αν κάνει δίαιτα ή οχι.

fillosofos είπε...

Ο κύριος Άκης ξέχασε να αναφερθεί και στην Μεγαλόχαρη στην οποία αν ανάψεις κερί στην ιστορική Τήνο τον δεκαπενταύγουστο, βοηθάει ουσιαστικά (όπως απέδειξαν όλες οι έρευνες μεταξύ των πιστών) στην αντιμετώπιση του διαβήτη και στην μείωση των χαπιών που αυξάνουν το βάρος ακόμη και οταν ο ασθενής δεν τρώει γιατι μετατρέπουν το οξυγόνο σε λίπος.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Αγαπητή Μαριάννα,
Έλπιζα ότι θα ερευνούσατε για το θέμα αύξησης βάρους απο αυτόν τον τύπο αντι-διαβητικών φαρμάκων.

Τα όσα αναφέρω για την αύξηση βάρους χωρίς αλλαγή της δίαιτας έχουν δημοσιευθεί απο την φαρμακοβιομηχανία και ήταν μέρος της έρευνας που κάναν σε ασθενείς.
Γνωρίζετε τήν μέθοδο.
Σε μια ωρισμένη χρονική περίοδο οι ερευνητές μελετούν δυό στατιστικά όμοιες ομάδες ανθρώπων.
Στην μία ομάδα δίνουν το νέο φάρμακο σε διάφορες δόσεις και στην άλλη ομάδα δίνουν το placebo, χαπάκι με κανένα φάρμακο μέσα.
Η ομάδα που πήρε το φάρμακο (actos)μείωσε το "ζάχαρο" (HbA1c) στο αίμα τους πάνω απο 1% αλλά πήρε βάρος κατα μέσον όρο 5 κιλά σε λιγότερο απο 4 μήνες αλλά ή αλλη ομάδα που δεν πήρε το φάρμακο ΕΧΑΣΕ βάρος γύρω στο ένα κιλό κατα μέσο όρο στο ίδιο διάστημα, χωρίς βέβαια αξιοσημείωτη ελάττωση του "ζαχάρου".

Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η έρευνα έγινε απο την ίδια φαρμακοβιομηχανία και όλες οι λεπτομέρειες βρίσκονται στο
http://www.actos.com/pi.pdf.

Επίσης μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο γιατρών με τίτλο "Actos and Weight Gain" στο
http://diabetes.emedtv.com/actos/actos-and-weight-gain.html

Δεν λέω ότι αυτά τα φάρμακα δεν είναι χρήσιμα για τους ασθενείς που περνούν μια κρίση διαβήτη και υπάρχει άμεση ανάγκη να κατεβάσουν τα επίπεδα "ζαχάρου" στο αίμα τους.
Αντίθετα η χρήση τους τότε είναι αναγκαία αν δεν υπάρχουν αντενδείξεις.

Αλλά τα φάρμακα αυτά δεν είναι μακροχρόνια λύση και χωρίς δίαιτα και γυμναστική το 80% αυτών που παίρνουν αυτά τα φάρμακα θα χρειασθούν ινσουλίνη όπως σωστά είπατε.

Εκτός αν γνωρίζετε εσείς κάτι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει καμιά έρευνα που να δείχνει ποιό είναι το ποσοστό ασθενών που βρίσκονταν στο προδιαβητικό ή στο αρχικό διαβητικό στάδιο και έχουν κατορθώσει να μειώσουν το βάρος τους στο κανονικό ταυτόχρονα με δραστική μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης που δεν έχουν ποτέ χρειασθεί ινσουλίνη.

Είναι λοιπόν αντιεπιστημονικό να πει κάποιος απερίφραστα ότι "η φυσική εξέλιξη του διαβήτη είναι η σταδιακή έκπτωση της λειτουργίας του β κυττάρου του παγκρεατος".
Ο Διαβήτης τύπου 2 δεν είναι τελεσίδικη καταδίκη και κανένας δεν το έχει αποδείξει με επιστημονική έρευνα.
Αν το βάρος συνεχίζει να αυξάνεται, αν δεν κάνει ο ασθενής δίαιτα και δεν γυμνάζεται, κι αν δεν προσέχει το ζάχαρό του τότε και μόνο τότε όσα φάρμακα και να πάρει θα έχει μια πολύ μεγάλη πιθανότητα σύντομα να χρειαστεί ινσουλίνη!

Ναί ίσως έχω μια μη συμβατική γνώμη για ωρισμένα φάρμακα όταν δίνονται μηχανικά και χωρίς στενή παρακολούθηση των αποτελεσμάτων.
Αλλά δεν είμαι μόνος.

Άκης

Υ.Γ.
Επίσης μια αιτία του διαβήτη Τύπου 2 που δεν έχει εξετασθεί απο την Ιατρική επιστήμη όσο έπρεπε είναι η "άπνοια" κατα την διάρκεια του ύπνου.
Δηλαδή η διατάραξη των ημερησίων ανθρωπίνων κύκλων που ρυθμίζουν ενδοκρινολογικά το ανθρώπινο σώμα λόγω διαταραχής του ύπνου.

Το σωστό να λέγεται είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Marianna είπε...

@το σωστό να λέγεται said...

Είναι λοιπόν αντιεπιστημονικό να πει κάποιος απερίφραστα ότι "η φυσική εξέλιξη του διαβήτη είναι η σταδιακή έκπτωση της λειτουργίας του β κυττάρου του παγκρεατος".
------------------------

Η παραπάνω διαπίστωση αποτελεί συμπέρασμα της μεγάλης Ευρωπαϊκής μελέτης UKPDS και έχει υιοθετηθεί τόσο από την Ευρωπαϊκή όσο και από την Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία, δεν το είπε "κάποιος". Σχόλια με προσωπικές ύβρεις του τύπου "να μας αποκαλύψεις την βλακεία σου", δεν ξέρω πού έχουν θέση, σίγουρα όμως οχι σε αυτό το χώρο.

Το έσβησα.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Αγαπητή Μαριάννα,
Η μελέτη του Πανειπιστημίου της Οξφόρδης άρχισε πριν απο 20 χρονια με τελικά αποτελέσματα 10 χρονών.
Αυτό που τόνισα για την δίαιτα και εξάσκηση σαν αποτελεσματικά όπλα στην καταπολέμηση του Διαβήτη Τύπου 2 βασίζεται σε επιστημονικές μελέτες.

Απ'αυτές τις 103 συνδυαζόμενες πρόσφατες ιατρικές μελέτες οι ερευνητές συμπέραναν ότι υπήρχε καθαρή απόδειξη ότι οι αλλαγές του τρόπου ζωής βοήθησαν τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 να έχει καλύτερο κοντρόλ στο επίπεδο της ζάχαρης στο αίμα.

Μάλιστα απο την δίαιτα, χάπια και σωματική εξάσκηση διαπίστωσαν ότι η τελευταία ακόμη και μόνη της είχε πολύ καλά αποτελέσματα.
Διαβάστε παρακαλώ:
http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/news/fullstory_51559.html


Οι περιορισμοί που δημιουργούν το πρόβλημα στην μελέτη UKPDS σαν ημιτελή είναι ότι οι ασθενείς που διαλέχθηκαν απο τους ιατρούς να πάρουν μέρος στην μελέτη είχαν ήδη προχωρημένο διαβήτη σε σημείο που ένα μεγάλο ποσοστό απ' αυτούς αναγκάσθηκε να διακόψει την συμβατική θεραπεία με την δίαιτα και να πάρει χάπια και δεύτερο ότι σύγκριναν τα φάρμακα μόνο με την δίαιτα και όχι με την σωματική εξάσκηση ή ένα συνδυασμό των δύο (δίαιτας και σωματικής εξάσκησης).

Η έμφαση για καλύτερο κοντρόλ του διαβήτη μέσω σωματικής εξάσκησης και δίαιτας μόνο είναι στο προδιαβητικό ή αρχικό διαβητικό στάδιο.
Δεν ανέφερα περιπτώσεις προχωρημένου διαβήτη που τα κύτταρα στο πάγκρεας ήδη έχουν πάθει τέτοια ζημιά και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ανθρώπινου οργανισμού.
Αλλά ακόμη και τότε εξάσκηση και δίαιτα έχουν ένα σημαντικό ρόλο μαζί με τα αντιδιαβητικά χάπια στην καθυστέρηση της αναγκαστικής λήψης ινσουλίνης.
Το θέμα για το πόσο τα χάπια actos βοηθούν και ποιούς ασθενείς ήταν τό θέμα που αναφέρθηκα σε προηγούμενα σχόλια.
Για να μην παρασυρόμαστε σε γενικότητες.

Άκης

Υ.Γ.
Το μήνυμά μου που σβήσατε ήταν ειλικρινή απάντηση στο προσβλητικό μήνυμα του φελλόσοφου.

Αγαπητή Μαριάννα, πρέπει να πιστεύετε ότι το σχόλιο του έχει κάποια σημαντικό θέση στο blog σας μια και δεν το έχετε κατακρίνει όπως θα έπρεπε.

Τώρα τι θέση έχει σε ένα διάλογο για τον διαβήτη ένα τέτοιο σχόλιο που λοιδωρεί την θρησκεία οι αναγνώστες θα το κρίνουν.

Δεν προσδοκώ την λογοκρισία του σχολίου του φελλόσοφου αλλά το δικαίωμα να το κρίνω με το χιούμορ που του αξίζει.

Andreas είπε...

Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, πάσχω από διαβήτη τύπου 1. Διάβασα τα σχόλια τόσο της Μαριάννας όσο και του Άκη και απλά θέλω να ρωτήσω το εξής. Προσωπικά εάν ήμουν διαβητικός τύπου 2 και μου έλεγαν ότι με σκληρή δίαιτα και αρκετή σωματική άσκηση και με τόσα χαπάκια τη μέρα μπορεί και να κρατήσεις το ζάχαρό σου εντός ορίων για να αποφύγεις την ινσουλίνη, αμέσως θα σκεφτόμουν. Μαμά μου! Αυτή η ινσουλίνη πρέπει να είναι μεγάλος μπελάς. Θα τρώω φρυγανιά και τυράκι, θα κάνω 5000 μέτρα ποδαρόδρομο καθε μέρα, θα παίρνω το χαπάκι στην ώρα μου και με τη βοήθεια της τύχης θα κρατήσω την ινσουλίνη μακριά. Δηλαδή εγώ που κάνω τουλάχιστον 4 ενέσεις ημερησίως ινσουλίνης σε ποιον λάκκο έχω πέσει και δεν το ξέρω? Εν ολίγοις γιατί κάποιος να κάνει τη ζωή του πιο δύσκολη προκειμένου να αποφύγει την ινσουλίνη και να μην την κάνει πιο εύκολη με τη βοήθειά της?

Marianna είπε...

@andreas said.....

Εν ολίγοις γιατί κάποιος να κάνει τη ζωή του πιο δύσκολη προκειμένου να αποφύγει την ινσουλίνη και να μην την κάνει πιο εύκολη με τη βοήθειά της?

-------------------------

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δυστυχως η προκατάληψη που υπάρχει σχετικά με την ινσουλίνη, έχει κοστίσει σε πολλούς ανθρώπους την όραση και την νεφρική τους λειτουργία.
Αν εγώ εμφάνιζα σήμερα διαβήτη δεν θα δοκίμαζα καν να πάρω δισκία, θα έκανα σωστή διατροφή, λελογισμένη άσκηση και ινσουλίνη.
Το πρόβλημα όμως στον διαβήτη τύπου 2 είναι ότι τα περισσότερα άτομα είναι παχύσαρκα και ένω έχουν έκκριση ινσουλίνης, λόγω γενετικής διαταραχής και παχυσαρκίας, δεν υπάρχουν οι υποδοχείς για να μπορέσει αυτή να κάνει τη δράση της. Σε αυτά τα άτομα η χορήγηση ινσουλίνης δεν βελτιώνει στα αρχικά στάδια τις τιμές του ζαχάρου. Είναι προτιμότερο να πάρουν χάπια που στοχεύουν στην περιφέρεια, δηλαδή βοηθάνε στην χρησιμοποίηση της υπάρχουσας ινσουλίνης. Το θέμα είναι ότι σε κάποια φάση, οι περισσότεροι θα χρειασθούν και εξωγενή ινσουλίνη και τότε είναι που μπαίνει η προκατάληψη και η άγνοια.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Ανδρέα,
Καταλαβαίνω την ανάγκη της ινσουλίνης στα άτομα με διαβήτη τύπου 1 και την συμβίωση με μιά σύριγγα στο χέρι και τον κίνδυνο της υπογλυκαιμίας και των άλλων παρενέργειων.
Αλλά στους περισσότερους διαβητικούς καί μέλλοντες ασθενείς διαβήτη τύπου 2 οι ενέσεις ινσουλίνης είναι μια ανάγκη αχρείαστη που τους επιβάλλετται μόνο λόγω της συνέχισης ενός ανθυγιεινού τρόπου ζωής.
Αν δεν τους κάνει ζημιά ο διαβήτης θα είναι κάτι άλλο, καρδιακά νοσήματα, εγκεφαλικά και οτιδήποτε είναι αποτέλεσμα μιας κακής διατροφής, μιας ζωής χωρίς σωματική εξάσκηση και ευαισθησία στο άγχος.
It's one way or another...

Μπορεί να υπάρχει προκατάληψη και άγνοια εναντίον της ινσουλίνης που στα σοβαρά διαβητικά άτομα είναι η μόνη σωτηρία, αλλά πιο μεγάλη προκατάληψη υπάρχει στην μέτρηση τόυ επιπέδου γλυκόζης στο αίμα με άδειο στομάχι αλλά και μετά το φαγητό.

Η σωστή παρακολούθηση του ζαχάρου δίνει μια πολύ καλή εικόνα της ικανότητας του ατόμου να παράγει και να χρησιμοποιήσει σωστά την ινσουλίνη αλλά πιο σημαντικό δίνει αμέσως σήμα ότι το άτομο βρίσκεται σε κίνδυνο, σε ποιό βαθμό και πως αυτός ο κίνδυνος ελαχιστοποιείται με τα σωστά μέτρα.

Η εντύπωση που έχω απο τους ασθενείς που αναγκάζονται να παίρνουν ινσουλίνη είναι ότι θα έκαναν οτιδήποτε για να αποφύγουν να χρειάζονται να κάνουν ενέσεις.

Για τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 και τους σοβαρά διαβητικούς τύπου 2 οι ενέσεις είναι αναπόφευκτες αλλά για όλους τους άλλους ασθενείς αλλά και υποψήφιους ασθενείς του διαβήτη τύπου 2 δεν είναι αργά να αλλάξουν τρόπο ζωής για να προστατευθούν όχι μόνο απο τον διαβήτη αλλά και απο ένα μεγάλο αριθμό απο επικίνδυνες για την ζωή ασθένειες.

Το πιο σημαντικό είναι ότι προστατεύουν μ'αυτή την αλλαγή ζωής και τα παιδιά τους.

Είναι πολύ σημαντικό ότι στην Ελλάδα υπάρχει άγνοια για την μεγάλη βοήθεια που μπορούν να προσφέρουν οι διαιτητικοί γιατροί, οι γυμναστές και οι ψυχολόγοι στους διαβητικούς.
Ιδίως στους παχύσαρκους όσο λιγότερο λίπος και πιο δυνατοί μυς έχει το σώμα τους τόσο καλύτερα θα ανταπεξέλθει στις ανάγκες για ινσουλίνη.

Το σχόλιο της αγαπητής Μαριάννας για την προτίμηση της στην ινσουλίνη απο τα χάπια στο αρχικό στάδιο του διαβητικού επιβεβαιώνει τις αμφιβολίες μου για την χρησιμότητα που έχουν τα αντιδιαβητικών χαπια συγκρινόμενα με την εσωγενή ή εξωγενή ινσουλίνη.
Σαν ειδικός στην θεραπεία του διαβήτη κάτι περισσότερο θα γνωρίζει απο εμάς που έχουμε ένα σοβαρό ενδιαφέρον είτε επιστημονικό είτε για τους συγγενείς μας.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Το αντιδιαβητικό χάπι Avandia tης Glaxo έχει επιπτώσεις στην καρδιά και όπως φαίνεται απο τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας για αυτό το τέταρτο η χρησιμοποίηση του στο εξωτερικό βρίσκεται σε τρομερή πτώση.

Μακάρι να γνωρίζαμε πως ακριβώς δουλεύουν αυτά τα αντιδιαβητικά χάπια αλλά είτε οι ίδιες οι φαρμακοβιομηχανίες που τα παράγουν δεν γνωρίζουν ακριβώς ή το κρατάνε σαν βιομηχανικό μυστικό.
Με τόσες ανεξήγητες παρενέργειες αυτών των χαπιών μάλλον το πρώτο συμβαίνει παρά το δεύτερο.

Andreas είπε...

ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ, ΝΑ ΑΘΛΕΙΤΑΙ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΑΓΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ. ΑΠΛΑ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΤΥΠΟΥ 2 ΟΙ ΟΠΟΙΟ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΛΕΝΕ Ή ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ: "ΤΙ ΤΡΑΒΑΕΙ Ο ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ..." ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΥΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ. ΑΠΛΑ ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΙ ΤΥΠΟΥ 1, ΤΟ ΛΟΥΚΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΕΣΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ "ΑΣΤΕΙΑ" ΥΠΟΘΕΣΗ. ΤΟ ΛΟΥΚΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΟΝ, ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΠΑΓΚΡΕΑΣ ΣΟΥ ΠΡΙΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΟΝ ΜΑΤΑΙΟ ΤΟΥΤΟ ΚΟΣΜΟ. ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΥΚΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΙ. ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΣΑΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΕΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΠΙΠΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Σωστά τα λες Ανδρέα απο την αρχή μέχρι το τέλος αλλά με μια παρατήρηση για τους Διαβητικούς Τύπου 2.
Δεν γεννηθήκαν έτσι αλλά έγιναν ακολουθώντας έναν επιζήμιο τρόπο ζωής και διατροφής.
Πρέπει να καταλάβουν τις ευθύνες που έχουν για το σώμα τους.
Δεν φταίνε οι στεναχώριες, οι κακές συνήθειες απο τους γονείς, η έλλειψη χρόνου και όλες οι άλλες δικαιολογίες αλλά είναι ευθύνη μας όσο και "σκληρή" και "άδικη" να είναι αυτή η υποχρεώση να φροντίσουμε το δώρο-σώμα που μας χάρισε ο Θεός.

Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν παχύσαρκοι ή μεγάλωσαν παχύσαρκοι απο το παρατάισμα με το ζόρι των συγγενών τους.
Άλλοι γεννήθηκαν με προδιάθεση στον διαβήτη.
Όλοι μας όμως έχουμε προσωπική ευθύνη και εκλογή να φροντίσουμε το σώμα μας.
Όχι μόνο για λόγους ομορφιάς αλλά για λόγους ανάγκης για επιβίωση.
Μια ζωή έχουμε, σ'ένα μόνο σώμα που μας αναλογεί.
Δεν μπορούμε να πάμε στο Πράκτικερ να αγοράσουμε άλλο.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια ή την ποιητική άδεια για μια αργή και ευχάριστη, ηδονική ίσως, αυτοκτονία.
Self Preservation rules.

Για όλους τους καλοφαγάδες διαβητικούς του καναπέ:
Λένε ... ότι τρως είσαι, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Αναρρωτιέμαι πριν αφήσω το σχόλιο μου αν το θέμα είναι ακόμα ενεργό ή όχι κι αν βρισκόμαστε σε περίοδο εντατικών διακοπών

Marianna είπε...

Antonios Liolios
Εδώ είμαστε και σας περιμένουμε!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Αγαπητή Μαριάννα

καλησπέρα. Συμμερίζομαι την απογοήτευση σου για την εκλαικευμένη ιατρική ελλιπή στην ελλάδα.

Νομίζω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι τα ΜΜΕ δεν έχουν εκπαιδευμένους ιατρικούς συντάκτες. Συο εξωτερικό τον ρόλο αυτό έχουν μερικές φορές γιατροί.

Όσο αφορά τα generics και τα ελληνικά "φασόν" η κατάσταση είναι τραγική αν όχι επικίνδυνη.

Νομίζω ότι τα "φασόν" είναι το αντίστοιχο των generics στην ελλάδα και ότι περνάνε απ τον ίδιο έλεγχο με τα mainstream φάρμακα

Μαρία είπε...

Πολλά είναι αυτά που δεν πρέπει να διαφημίζονται απ' τα ΜΜΕ. Αλλά βλέπετε τα τσιγάρα, τα ποτά και τα φάρμακα, έχουν την μεγαλύτερη κατανάλωση σε αυτή την χώρα!
Οι περισσότεροι έχουν γίνει μυγιάγγιχτοι και με το παραμικρό πονάκι τρέχουν στον γιατρό να τους 'γράψει' μια σακούλα φάρμακα και συνήθως αυτά που ακούνε σε ραδιο-τηλεόραση και διαβάζουν στον τύπο. Πέρνω παράδειγμα απ' τους γονείς μου, οι οποίοι δεν ακούν τις συμβουλές του γιατρού τους, κάνουν του κεφαλιού τους και όταν νιώσουν λίγο πονοκέφαλο αμέσως τρέχουν σε αυτόν για φάρμακα.
Σάκχαρο ανέβασε ο πατέρας μου κι αντί να ακολουθήσει το διαιτολόγιο που του έδωσε ο γιατρός συνεχίζει όπως πρώτα, με την διαφορά ότι καταπίνει και τις ανάλογες ταμπλέτες. Άρα -κατ' εμέ- τα βρίσκουν και τα κάνουν οι μεγάλοι. Όλα για τον τζίρο και το πως θα τα 'κονομήσουν οι φαρμακοβιομηχανίες κι όχι για την υγεία (και πόσο μάλλον των χρονίων ασθενών)!
Και δεν είναι μόνο αυτό, καμιά φορά υπάρχει και μια ψυχαναγκαστική διάθεση απ' τους πάσχοντες να πείσουν τους μη πάσχοντες να ...πάσχουν!

Δεν ξέρω, αλλά πρέπει να μας κοιτάξει όλους κανάς ...γιατρός!!!

:lol:

Marianna είπε...

@μαρσι

Θίγετε ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στη χώρα μας, το ότι τα φαρμακεία μπορούν και δίνουν φάρμακα χωρίς συνταγή. Ο τρόπος που οι Ελληνες προμηθεύονται τα φάμακα είναι ανάλογως με το πως ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ. Αυτό δεν συμβαίνει, από όσο ξέρω , σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Eίπε η Μαριάννα

Θίγετε ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στη χώρα μας, το ότι τα φαρμακεία μπορούν και δίνουν φάρμακα χωρίς συνταγή. Ο τρόπος που οι Ελληνες προμηθεύονται τα φάμακα είναι ανάλογως με το πως ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ. Αυτό δεν συμβαίνει, από όσο ξέρω , σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.


Όχι μόνο δίνουν φάρμακα χωρίς συνταγή αλλά βάζουν και διάγνωση στα όρθια.

Έγινα πολλές φορές μάρτυς σκηνών όπου ο φαρμακοποιός παρουσία μου (μη γνωρίζοντας ότι είμαι γιατρός) έπαιρνε μινι ιστορικό και χορηγούσε την ανάλογη αγωγή.

Αλλά για νάμαστε δίκαιοι: Σχεδόν πάντοτε η αγωγή αφορούσε ελάσσονα περιστατικά και ήταν σωστή στο βαθμό που μπορούσα να κρίνω.

Όσο αφορά την αναλογία με τα σουπερμάρκετ, το πραγματικό σουπερμάρκετ είναι η ΗΠΑ. Εκεί στο over the counter section μπορείς να αγοράσεις Losec, αναλγητικά κλπ χωρίς συνταγή.

Χώρια η άκρατη και συγκριτική διαφήμιση που πέφτει (απίστευτο αλλά θα δείτε στην τηλεόραση ευχαριστημένους ελκοπαθείς να καταριούνται το Zantac και να υμνούν το Losec!!!)

s_pablo είπε...

Μπερδεύτηκα λίγο. Δεν υπάρχουν generics στην ελληνική αγορά? Είχα την εντύπωση ότι φάρμακα όπως το Mesulid και το Nimesulid ας πούμε, είναι το ίδιο φάρμακο και το ένα είναι generic.

Αφήστε που τα φάρμακα στην Ελλάδα είναι σχεδόν στο 1/10 της τιμής στην Ευρώπη.

Όσο για τον σουπερμαρκετικό χαρακτήρα των φαρμακείων, νομίζω ότι είναι εξαίρεση και όχι κανόνας. Οι περισσότεροι φαρμακοποιοί που γνωρίζω, και γνωρίζω αρκετους, αρνούνται να κάνουν διάγνωση ή να χορηγήσουν φάρμακο αβίαστα και χωρίς συνταγή γιατρού.

Ein Steppenwolf είπε...


Σταματά η διάθεση της εισπνεόμενης ινσουλίνης στην παγκόσμια αγορά.


Ο κ. Κίντλερ τόνισε στους μετόχους της εταιρείας ότι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο σταματά η διάθεση της εισπνεόμενης ινσουλίνης είναι η απροθυμία ασφαλιστικών ταμείων σε αρκετές χώρες να αποζημιώσουν το φάρμακο.

Σε παγκόσμια κλίμακα, μόνον τα Ταμεία της χώρας μας και της Ιρλανδίας κάλυψαν οικονομικά το κόστος χρήσης του φαρμάκου στους ασφαλισμένους τους.