Ποιούς βοηθάει η αυτομέτρηση του ζαχάρου:

Με αφορμή μια ομιλία που έχω να κάνω σχετικά με την σημασία της αυτομέτρησης στη ρύθμιση του διαβήτη θέλησα να καταγράψω κάποιες σκέψεις.

Η τεχνολογική εξέλιξη στους μετρητές ζαχάρου τα τελευταία χρόνια είναι εντυπωσιακή. Όταν εγώ ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον διαβήτη υπήρχε μόνο ένας μετρητής, τέτοιου μεγέθους που δεν ήταν εύκολο να τον μεταφέρεις στην τσάντα και το κυριώτερο έπρεπε να ξεπλύνεις την ταινία κάτω από την βρύση πριν την βάλεις για μέτρηση!

Σήμερα οι μετρητές είναι μικροί, εύχρηστοι, χρειάζονται ελάχιστη ποσότητα αίματος, δίνουν το αποτέλεσμα σε 20 δευτερόλεπτα, οι περισσότεροι συνδέονται, μέσω λογισμικού, με υπολογιστή. Κάποιοι νεότεροι είναι όλος ο μετρητής ένα usb που μπορεί να στείλει τα δεδομένα μέσω υπολογιστή.

Πριν από μερικά χρόνια η χρήση των μετρητών ζαχάρου αφορούσε κατά κύριο λόγο όσους είχαν διαβήτη τύπου1. Σήμερα ακόμα και όσοι αντιμετωπίζουν το ζάχαρο τους μόνο με δίαιτα, έχουν δυο τρείς μετρητές στο σπίτι.

Εδώ είναι η πρώτη μου ένσταση: πιστεύω ότι η εντελώς δωρεάν διάθεση των μετρητών ζαχάρου αφενός μεν τους απαξίωσε, αφετέρου δημιούργησε πεδίο για σύγχυση, δεδομένου ότι οι περισσότεροι έχουν πάνω από δύο μετρητές, κάνουν ταυτόχρονα μέτρηση, βρίσκουν τις αναμενόμενες στατιστικά μικρές διαφορές, και καταλήγουν ότι είναι χαλασμένοι και αναξιόπιστοι.

Για όσους έχουν διαβήτη τύπου 1 και τους απασχολεί η ρύθμιση του διαβήτη τους, η συμβολή των μετρητών είναι ανεκτίμητη. Τα εντατικοποιημένα σχήματα προϋποθέτουν μέτρηση πριν από το γεύμα και χορήγηση της ινσουλίνης, ανάλογα με την τιμή του ζαχάρου και το τι πρόκειται να φάει κανείς.

Οι υπογλυκαιμίες έχουν περιορισθεί σημαντικά με τις συχνές μετρήσεις στο 24ωρο.

Δυστυχώς υπάρχει μεγάλος αριθμός εφήβων και νέων που σπάνια κάνει μέτρηση, είτε γιατι όπως ισχυρίζονται "ξέρω τι ζάχαρο έχω χωρίς να μετρηθώ" είτε γιατί "δεν προλαβαίνουν" κ.τ.λ.

Εδώ βέβαια δεν είναι θέμα διαθέσιμης τεχνολογίας, αλλά αποδοχής του διαβήτη.

Πρόβλημα υπάρχει όμως και στην μεγάλη πλειοψηφία αυτών που έχουν διαβήτη τύπου 2, βρίσκονται σε αγωγή με δισκία ή ινσουλίνη και κάνουν άπειρες μετρήσεις, χωρίς να είναι σε θέση να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα. Πολλές φορές μάλιστα θα ήταν καλύτερα να μην είχαν μετρήσει το ζάχαρο τους, όπως π.χ όταν βρίσκουν μια τιμή 105 και δεν κάνουν καθόλου ινσουλίνη "επειδή έχει έρθει στα φυσιολογικά". Αποτέλεσμα: στην επόμενη μέτρηση το ζάχαρο να είναι στα ύψη.

Οι ταινίες μέτρησης είναι ακριβές και είναι κρίμα να καταναλώνονται ακόμα και για λάθος λόγο όπως όταν μας λένε: "έφαγα πολύ, έφαγα και γλυκό και μέτρησα για να δώ πού θα πάει"!