tag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post1704832520450767101..comments2023-07-11T12:03:26.834+03:00Comments on marian's diablog: " Ανήλικοι" ασθενείςMariannahttp://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comBlogger78125tag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-40119893712109048682007-02-13T22:11:00.000+02:002007-02-13T22:11:00.000+02:00Αντώνη στο blog μου, ήδη έχει μπεί στα 25 καλύτερα...Αντώνη στο blog μου, ήδη έχει μπεί στα 25 καλύτερα,΄ξέρω τι είναι να κάνεις 2000 άγνωστους και 700 γνωστούς συναδέλφους φίλους και τώρα κοινωνούς απόψεων περι τα κοινά, στο τέλος του μήνα να το περιμένεις, συναντώ συναδέλφους στο δρόμο που ξέρω με διαβάζουν, τους καλώ στο blog μου και υποπτεύεσαι τι μου απαντούν <BR/>---Τι είναι blog;;ΔΙΟΝΥΣΟΣhttps://www.blogger.com/profile/13252078601129606738noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-51304884663126757202007-02-13T14:08:00.000+02:002007-02-13T14:08:00.000+02:00Γιά σου Διονύση!Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω ότι ο...Γιά σου Διονύση!<BR/><BR/>Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω ότι ο Διονύσης πέρα από το ότι είναι εξαιρετικός γιατρός συντηρεί μηνιαίο newsletter με πολύ ενδιαφέροντα ιατρικοκοινωνικά θέματα.<BR/><BR/>Να ελπίζουμε Διονύση ότι στο επόμενο newsletter θα συμπεριλάβεις και τούτο δω το blog;ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣhttps://www.blogger.com/profile/14743684359177380131noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-82190923769392058802007-02-13T10:33:00.000+02:002007-02-13T10:33:00.000+02:00@dionysosΠράγματι έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε ακό...@dionysos<BR/><BR/>Πράγματι έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε ακόμα, όχι μόνο με τον διαβήτη αλλά και μα τα περισσότερα χρόνια νοσήματα. Χρειάζεται δε να έχει κανείς ιδαίτερες αντοχές για να μπορέσει να κρατήσει τον ενθουσιαμό του και να μην "εξαντληθεί" από τις συνθήκες εργασίας είτε στο ΙΚΑ είτε στο ΕΣΥ.Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-53041796371451627512007-02-13T09:59:00.000+02:002007-02-13T09:59:00.000+02:00Φρέσκος στη μπλογκόσφαιρα, παλιός περι τα ιατρικά ...Φρέσκος στη μπλογκόσφαιρα, παλιός περι τα ιατρικά συνάδελφος και χρόνιος ασθενής και γνώστης των διεθνών θεραπευτικών πρωτοκόλλων παρακολούθησης και θεραπείας του IDDM. Ερασιτέχνης από ενδιαφέρον διαβητολογίζων χαίρομαι και εκτιμώ την ωραία σας προσπάθεια.<BR/>Σε αυτό τον αγώνα ζωής ο ειδικός φυσικά και πρέπει εξειδικεύοντας να τείνει χείρα βοηθείας ανάλογα το επίπεδο του κάθε ασθενούς.Συνήθως πρέπει να διαφωτίσουμε πλάνες διαιτολογικές ή προβλέψουμε βαθμό επιβάρυνσης και να μεθοδεύσουμε προληπτικές διαγνωστικές εξετάσεις.<BR/>Τρέχουμε να προλάβουμε την άσχημη πρόληψη στη χώρα μας ιδίως στο ΙΚΑ που δουλεύω, και συγχρόνως να ενθαρρύνουμε τον ασθενή μας να του δώσουμε απλές γνώσεις όπως η παρακολούθηση με γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη ανά τρίμηνο, και φοβάμαι ότι το επίπεδο "διαβητολογιζόντων" συναδέλφων είναι πολύ χαμηλό και αντανακλά την συνολική μας συστηματική παθογένεια. Ο ασθενής βέβαια έχει στην Ελλάδα σήμερα πλούτο 400 τουλάχιστων καλά εκπαιδευμένων Ενδοκρινολόγων που πρέπει να έχουν τον πρώτο ρόλο, σαν κοινωνικοί εξερευνητές, πολλοί λίγοι όμως αν αναλογιστούμε το 1000000 πασχόντων στη χώρα μας. Σίγουρα έχουμε βελτιωθεί από την εικόνα του 60 που περιγράφει ο kormasco ΑΛΛΆ το πρότυπό μας πρε΄πει να είναι οι καλύτερα από εμάς οργανωμένες κοινωνίες. Μια φορά είχα βρεί μια super γιαγιά 74 Μάηδων με 60 χρόνια ινσουλινοεξαρτώμενη ,ρυθμισμένη καιτην προσωποποίηση του "παν μέτρον άριστον". Σκέφτηκα τι ευτυχία θάταν για τη χώρα να βλέπαμε και στις Ελληνικές εφημερίδες αυτούς τους ήρωες της ζωής που τους φωτογραφίζουν στις ΗΠΑ καιο τους αποκαλούν club ΤΩΝ 50 ΆΡΙΔΩΝ (υπονοώντας τα 50 χρόνια ινσουλινοθεραπείας).Εσείς με τα μεγάλα δείγματα πληθυσμού μπορείτε να το οργανώσετε.ΔΙΟΝΥΣΟΣhttps://www.blogger.com/profile/13252078601129606738noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-24526108819000331282007-02-13T05:34:00.000+02:002007-02-13T05:34:00.000+02:00Marianna said... Ειχα σκεφθεί να αφιερώσω ενα post...Marianna said... <BR/>Ειχα σκεφθεί να αφιερώσω ενα post στο θέμα διαβήτης και πρόληψη, αλλά δεν μου αρέσει να μετατραπεί το blog σαν ένθετο εφημερίδας με θέματα υγείας.<BR/><BR/>Παρακολουθω με μεγαλο ενδιαφερον αυτα που γραφονται. Επειδη πραγματι πολλοι δεν ξερουμε-εγω τουλαχιστον- για το διαβητη, αλλα ολοι εδω συμφωνουμε οτι η ενημερωση βοηθαει, γραψε σε παρακαλω Μαριαννα ο,τι νομιζεις και μην ανησυχεις.<BR/><BR/>Διαβασα καπου παντως -και με εντυπωσιασε παρα πολυ- σε ενα απο τα αφιερωματα λογω θανατου του Κουρκουλου, οτι οταν ο ανθρωπος διαγνωστηκε με καρκινο, ειπε: Γιατι οχι και σ' εμενα?<BR/><BR/>Δεν ξερω αν ειναι αληθεια η αν ηταν η φαντασια του αρθρογραφου, αλλα ειλικρινα με εντυπωσιασε.silk123https://www.blogger.com/profile/12648994641149022110noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-84401508025044989152007-02-12T22:03:00.000+02:002007-02-12T22:03:00.000+02:00@apostolosΕυχαριστώ για την ενημέρωση, θα το κοιτά...@apostolos<BR/><BR/>Ευχαριστώ για την ενημέρωση, θα το κοιτάξω το θέμα γιατί είναι πράγματι ενδιαφέρον.Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-31845564374431395312007-02-12T15:35:00.000+02:002007-02-12T15:35:00.000+02:00@MariannaΣτο νοσοκομείο κατάφερα να μου βάλουν, μά...@Marianna<BR/>Στο νοσοκομείο κατάφερα να μου βάλουν, μάλλον δεν το κατάλαβαν τότε, γραμμή ΙSDN.<BR/>Η σύνδεση μεσω provider καθώς καί όλο το σύστημα, υποόγιστή, εκτυπωτή κ.τ.λ τα αγόρασα μόνη μου, γιατι αν περίμενα από το νοσοκομείο.....<BR/>Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει παροχή για τίποτε άλλο,όχι μόνο από το δικό μας αλλά και από τα περισσότερα νοσοκομεία του ΕΣΥ.<BR/>--------------------------------<BR/>Συγνώμη για το offtopic, αλλά επειδή η πρόσβαση στο Internet από τα νοσοκομεία τέθηκε ως θέμα/πρόβλημα.<BR/>Συμβουλή:<BR/>Επειδή πολλά νοσοκομεία, όπως και αρκετές υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα πχ εφορίες, σχολεία κλπ έχουν μπει στο backbone του Σύζευξις, πιέστε/ρωτήστε τους IT υπεύθυνους ή τους διοικητικούς του νοσοκομείου σας για πρόσβαση στο ΣΥΖΕΥΞΙΣ. [ΣΥΖΕΥΞΙΣ=...δίκτυο πρόσβασης και κορμού για τους φορείς του Δημοσίου, με σκοπό να καλύψει όλες τις ανάγκες για τη μεταξύ τους επικοινωνία με Τηλεφωνία (τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στους φορείς), Δεδομένα (επικοινωνία υπολογιστών - Internet) και Video (τηλεδιάσκεψη - τηλεεκπαίδευση).... http://www.syzefxis.gov.gr/]<BR/>ΑΡΑ και ΚΙΝΗΤΡΟ και για μη pc fans να το θέλουν, λόγω πιο εύκολης τηλεφωνικής πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες ανα την Ελλάδα.<BR/>Άρα σύνδεση με Σύζευξις = ΔΩΡΕΑΝ και ΓΡΗΓΟΡΗ πρόσβαση, δε χρειάζεται provider και - για αυτούς που δεν ενδιαφέρονται για internet - εύκολα και δωρεάν τηλέφωνα σε δημόσιες υπηρεσίες ανα την Ελλάδα.<BR/>Πώς σας φαίνεται;Apostoloshttps://www.blogger.com/profile/09735805374364307049noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-26077068428964451912007-02-12T10:02:00.000+02:002007-02-12T10:02:00.000+02:00@antonios lioliosΚαλημέρα, καλή εβδομάδα!Τι αλκοολ...@antonios liolios<BR/><BR/>Καλημέρα, καλή εβδομάδα!<BR/>Τι αλκοολίκη και αυτό το blog! Να κάνεις εξωτερικό ιατρείο και ανάμεσα στα ραντεβού να διαβάζεις και να απαντάς σε σχόλια! Δεν θα το πίστευα.<BR/><BR/>Στο νοσοκομείο κατάφερα να μου βάλουν, μάλλον δεν το κατάλαβαν τότε, γραμμή ΙSDN.<BR/>Η σύνδεση μεσω provider καθώς καί όλο το σύστημα, υποόγιστή, εκτυπωτή κ.τ.λ τα αγόρασα μόνη μου, γιατι αν περίμενα από το νοσοκομείο.....<BR/>Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει παροχή για τίποτε άλλο,όχι μόνο από το δικό μας αλλά και από τα περισσότερα νοσοκομεία του ΕΣΥ.<BR/>Για τα υπόλοιπα που θίγεις θα επανέλθω (οχι για να μην μας κατηγορήσουν ότι στο Δημόσιο μπλογκάρουμε στην ώρα εργασίας, αλλά γιατί περιμένει κόσμος να εξετασθεί)Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-24233545449016244832007-02-12T09:54:00.000+02:002007-02-12T09:54:00.000+02:00Pros KormascoΘέλω να πιστεύω ότι έχεις άδικο αλλά ...Pros Kormasco<BR/><BR/>Θέλω να πιστεύω ότι έχεις άδικο αλλά στην μικρή επαρχιακή πόλη που ζω, μερικές φορές επιβεβαιώνεσαι. <BR/><BR/>Διαβητικοί ασθενείς μου λένε πόσο κρύβονται όταν είναι να κάνουν την ινσουλίνη τους πριν το φαγητό. Αν και ο διαβήτης δεν είναι μεταδοτικό νόσημα, έχω δει να αντιμετωπίζεται σχεδόν σαν λοίμωξη.<BR/><BR/>Αναρρωτιέμαι αν στην Αθήνα που εργάζεται η Μαριάννα τα πράγματα είναι διαφορετικά.<BR/><BR/>Όσο για την καταγγελία ότι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες δεν ασφαλίζουν διαβητικούς είσαι σίγουρος;<BR/><BR/>Πάντως γενικά στην Ελλάδα δεν θέλουμε να μιλάμε για τα προβλήματα υγείας μας όταν είναι σοβαρά. Μου έκανε εντύπωση ότι σε μερικές Αγγλοσαξωνικές χώρες (που από παράδοση σέβονται εξαιρετικά το privacy) έχω δει στις αγγελίες θανάτου να βάζουν και την αιτία.ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣhttps://www.blogger.com/profile/14743684359177380131noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-30207209019427517052007-02-12T09:42:00.000+02:002007-02-12T09:42:00.000+02:00Καλημέρα Μαριάννα και εκλεκτοί συν-μπλόγκερς!Maria...Καλημέρα Μαριάννα και εκλεκτοί συν-μπλόγκερς!<BR/><BR/><B>Marianna said <BR/><BR/>Από εκεί ξεκίνησε η συζήτηση του πως θα κινητοποιήσουμε (motivate) τους ασθενείς μας να εφαρμόσουν αυτά που μάθαμε κ.τ.λ.</B><BR/><BR/>Εξαιρετικά σημαντικό θέμα. Πιστεύω ότι υπάρχει και μιά άλλη παράμετρος, το ουσιαστικό και πραγματικό ενδιαφέρον του γιατρού για τον ασθενή του.<BR/><BR/>Όταν ο ασθενής δεν αντιμετωπίζεται από τον γιατρό σαν ακόμα ένα περιστατικό, σαν νούμερο των εξωτερικών ιατρείων αλλά με αγάπη και ενδιαφέρον τότε το motivation μπορεί να δουλέψει ουσιαστικά.<BR/><BR/>Οι ασθενείς και ιδιαίτερα αυτοί με τα χρόνια προβλήματα είναι πολύ ευαίσθητοι στα σήματα μη-λεκτικής επικοινωνίας. Ένα συνοφρύωμα, ένα κουρασμένο βλέμμα, μιά αγενής προσφώνηση μπορούν να χαλάσουν πολλές προσπάθειες εκπαίδευσης του ασθενή.<BR/><BR/>Και ναι μεν η αγάπη και το ενδιαφέρον δεν διδάσκονται αλλά η εκπαίδευση του θεράποντα πάνω σε βασικές αρχές <A HREF="http://www.findarticles.com/p/articles/mi_m0689/is_10_51/ai_92958028" REL="nofollow">patient-physician interaction</A> πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει. <BR/><BR/><B>Πάντως στην Ελλάδα δεν έχουμε καλύψει ούτε το πρώτο σκέλος, αυτό της πληροφόρησης, με τρόπο που να είναι κατανοητός από τον ασθενή.</B><BR/><BR/>Φοβάμαι ότι στην Ελλάδα δεν καλύψαμε ούτε καν την πληροφόρηση του ιατρού. Στο εξωτερικό υπάρχει η <A HREF="http://www.ocpd.wisc.edu/" REL="nofollow">συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση</A> που μάλιστα μπορεί να προσφερθεί online (e-learning). Ορισμένα ετήσια CME credits είναι απαραίτητα στον γιατρό για να συνεχίσει να εξασκεί την ιατρική.<BR/><BR/>Παρεπιπτόντως Μαριάννα, τι internet και e-learning access έχετε στο νοσοκομείο σας;ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣhttps://www.blogger.com/profile/14743684359177380131noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-14616508964270229272007-02-12T08:35:00.000+02:002007-02-12T08:35:00.000+02:00ερευνητικό πεδίο*Συγνώμηη για τα ορθογραφικά μου λ...ερευνητικό πεδίο*<BR/>Συγνώμηη για τα ορθογραφικά μου λάθη αλλά είχα πολύ καιρό να γράψω την Ελληνική,το marian'ns diablog με ώθησε ξανά.kormascohttps://www.blogger.com/profile/05034845383135313709noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-50134385216741616312007-02-12T02:47:00.000+02:002007-02-12T02:47:00.000+02:00@Mαριάννα Said..." κρύβοντας τον διαβήτη"Πιστεύω π...@Mαριάννα Said...<BR/><BR/>" κρύβοντας τον διαβήτη"<BR/><BR/>Πιστεύω πως το θέμα αυτό ξεκινά πρωτίστως απο την παιδεία και την έλειψη ενημέρωσης του κοινωνικού συνόλου γενικότερα αν και εδώ παίζουν ρόλο και άλλοι αποφασιστικοί παράγοντες όπως η οικογένεια (γονείς) το συγγενικό περιβάλον η οικονομική κατάσταση της οικογένεις του διαβητικού η θέση της στην κοινωνία το πέρασμα στην εφηβεία (αναφέρομαι στον νεανικό διαβήτη τύπου Ι)καθώς και ο Φόβος απόριψης του ατόμου απο το φιλικό και κοινωνικό περιβάλον στο οποίο ζει.<BR/>Στον εργασιακό χώρο ομως τι γίνεται? Bρίσκει εύκολα δουλειά ενας διαβητικός αν πει στον εργοδότη οτι εχει διαβήτη?<BR/>Πρέπει να πει ενας διαβητικός οτι εχει διαβήτη πρίν προσληφθεί για εργασία ή να μην πεί τίποτα και να το αναφέρει αργότερα.<BR/>Ο διαβήτης είναι μια πολυδάπανη & πολυέξοδη πάθηση.Βασιλική πάθηση την έλεγαν κάποτε.<BR/>Για να είμαι δίκαιος ,πρέπει να πω πως εδώ (Ελλάδα) οι κρατικές ασφαλιστικές χορηγήσεις πάνω στον διαβήτη είναι τεράστιες.<BR/>Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα γιατί δεν ασφαλίζουν διαβητικούς σε αντίθεση με άλλα κράτη ?<BR/>Με την έρευνα πάνω στον διαβήτη τι γίνεται? Υπάρχει ερευνητικό παιδίο στήν Ελλάδα? (Εκτός Ε.ΚΕ.ΔΙ που υπάρχει μόνο σαν ταμπέλα). Δίνονται κονδύλια σε ομοσπονδίες διαβητικών απο την Ευρωπαική Ενωση? Θυμίζω ... Σ.Ε.Φ Πανευρωπαικό Forum για τον διαβήτη Αυγουστος 2005 ! <BR/>Απο προσωπικές εμπειρίες πιστεύω πως ακόμα και σήμερα τον διαβητικό τον βάζουν σε κάποιο κοινωνικό περιθώριο.<BR/>Οπως στην αρχαία Σπάρτη που τα μη υγειή παιδιά τα πέταγαν στον Καιάδα ποταμό & πολύ αργότερα στα στρατόπεδα συγκέντωσης οπου τους μη δυνάμενους να προφέρουν τους έστελναν στους θαλάμους αερίων.Mήπως τελικά ο διαβητικός έχει δίκιο που ''το κρύβει'' και βρίσκεται σε κάποια αναμονή? Θέλω να πιστεύω αναμονή και οχι αναβολή!<BR/>Ισως να έβαλα πολλα θέματα μαζί για συζήτηση αλλα... έχω πολλά ακόμα :)kormascohttps://www.blogger.com/profile/05034845383135313709noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-84125903414960696342007-02-11T21:19:00.000+02:002007-02-11T21:19:00.000+02:00@petalidaΤο θέμα που θίγετε είναι πολύ μεγάλο. Πρι...@petalida<BR/><BR/>Το θέμα που θίγετε είναι πολύ μεγάλο. Πριν από 3 post, σε αυτό με τίτλο " κρύβοντας τον διαβήτη" υπάρχουν δύο σημαντικές και εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους απόψεις, του filosofos και του andreas.<BR/>Θα επανέλθω όμως σε αυτό το θέμα γιατί θεωρώ πραγματικά ότι έχει μεγάλη σημασία στο πως βιώνει κανείς, αν τύχει και του προκύψει,το χρόνιο νόσημα.Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-27789070584470522192007-02-11T20:47:00.000+02:002007-02-11T20:47:00.000+02:00kormasco, mariannaδε σκεφτομουν την ιατρική πρακτι...kormasco, marianna<BR/>δε σκεφτομουν την ιατρική πρακτική όταν αναρωτήθηκα για τα παιδιά του 2000. Περισσότερο σκεφτομουν την προκατάληψη και την αγνοια του κόσμου γενικά και επίσης την ελλειψη ενημέρωσης/εκπαίδευσης του πάσχοντα και της οικογένειάς του.<BR/>Για να μαι ειλικρινής, θυμήθηκα τους δύο ανθρώπους που γνωρίζω ότι έχουν Ινσ-εξαρτώμενο διαβήτη.<BR/><BR/>Ο ένας ήταν συμμαθητής στο δημοτικό. Ο δάσκαλος μας είχε πει σχεδόν συνομωτικά ότι ο Δημήτρης έχει "κάτι" και πρέπει να επισκέπτεται την τουαλέτα του σχολείου συχνά. Ολοι οι άλλοι θα πρέπει να αναβάλλουμε αυτην την ανάγκη για το διάλλειμα. <BR/>Και σκέφτομαι ότι τότε χάθηκε μια ευκαιρία να ενημερωθεί μια γενιά μαθητών για το θέμα και αυτό το "κάτι" απέκτησε αφύσικες διαστάσεις στο μυαλο των οκταχρονων συμμαθητών του Δημήτρη και ίσως επιδείνωσε τη ντροπαλότητα του Δημήτρη. Είχε "κάτι" και ήταν και μόνος του στα διαλλείματα. <BR/>-------<BR/>Στο παν-μιο (στα '90ς) είχα έναν συμφοιτητη. Μια μέρα ένας συνάδελφος μου "αποκάλυψε" ότι ο συμφοιτητής μας είχε διαβήτη. Ξαφνιάστηκα με την μυστικοπάθεια γιατι ο διαβήτης μου φαινόταν κάτι φυσικό, μια σύνθετη διαταραχή, που θα μπορούσε να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε. Δεν έδωσα σημασία. Θεωρησα ότι ο συμφοιτητης που αντιμετωπιζε το διαβητη σα να ειναι μια "ιερά νόσος" ειναι μια ατυχής εξαίρεση.<BR/><BR/>Διαβάζοντας σε όμως, αναρωτιέμαι μήπως δεν είναι εξαίρεση. Και νιώθω κάποιες τυψεις που δεν προπάθησα τοτε να του εξηγήσω τι ειναι και τι δεν ειναι ο διαβήτης.petalidahttps://www.blogger.com/profile/05903033965843169232noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-45883688845939659422007-02-11T18:45:00.000+02:002007-02-11T18:45:00.000+02:00@antonios liolios said...Φοβάμαι ότι η εκπαίδευση ...@antonios liolios said...<BR/>Φοβάμαι ότι η εκπαίδευση ασθενούς-ιατρού είναι εξαιρετικά φτωχή ακόμα. <BR/>---------------------<BR/>Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου αλλά, πρέπει να ορίσουμε τι εννούμε με τον όρο " εκπαίδευση¨".<BR/>Μέχρι πρόσφατα εκπαίδευση ( του ασθενούς στην αντιμετώπιση χρονίου νοσήματος)ήταν η μεταφορά γνώσεων και δεξοτήτων(skills) ,έτσι ώστε να μπορεί να διαχειρισθεί το πρόβλημα υγείας του.<BR/><BR/>Φάνηκε όμως ότι αυτό δεν φτάνει και ότι η παροχή πληροφοριώνπ.χ στους ασθενείς με διαβήτη, δεν οδήγησε σε βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου. Αυτό δεν είναι εντύπωση είναιαποτέλεσμα μετα ανάλυσης εργασιών πάνω σε θέματα εκπαίδευσης στον διαβήτη.<BR/>Από εκεί ξεκίνησε η συζήτηση του πως θα κινητοποιήσουμε (motivate) τους ασθενείς μας να εφαρμόσουν αυτά που μάθαμε κ.τ.λ.<BR/>Πάντως στην Ελλάδα δεν έχουμε καλύψει ούτε το πρώτο σκέλος, αυτό της πληροφόρησης, με τρόπο που να είναι κατανοητός από τον ασθενή.<BR/><BR/>Σε ευχαριστώ και πάλι για τα πολύτιμα links που μας δίνεις, το τελευταίο είναι ο.κ δεν έχει πέσει.Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-73861354336805185582007-02-11T17:50:00.000+02:002007-02-11T17:50:00.000+02:00Μαριαννα είπεΠαρόλαυτα, απέχουμε πολύ από τους θερ...<B>Μαριαννα είπε<BR/><BR/>Παρόλαυτα, απέχουμε πολύ από τους θεραπευτικούς στόχους καλής ρύθμισης του σακχάρου. Αυτό αφορά και άλλα νοσήματα όπως π.χ η υπέρταση.</B><BR/><BR/>Την λήψη ασπιρίνης; Τα χαμηλά λιπίδια;<BR/><BR/>Φοβάμαι ότι η εκπαίδευση ασθενούς-ιατρού είναι εξαιρετικά φτωχή ακόμα. <BR/><BR/>Στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν στανταρισμένα πρωτόκολα (σε μορφή check-lists, τα λεγόμενα <A HREF="http://www.cs.amedd.army.mil/qmo/pguide.htm" REL="nofollow">clinical practice guidelines</A> - CPG) και για τους δύο. Προσωπικά τα βρήκα εξαιρετικά χρήσιμα. Λειτουργούν κυρίως σαν υπενθυμητές, εξαιρετικά χρήσιμοι, πιστέψτε με!<BR/><BR/>ΥΓ Το link που σας δίνω είναι down πιστεύω προσωρινά, αύριο μάλλον θα λειτουργεί, αξίζει τον κόπο να το εξερευνήσετεΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣhttps://www.blogger.com/profile/14743684359177380131noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-42104326472747239222007-02-11T15:40:00.000+02:002007-02-11T15:40:00.000+02:00Επανέρχομαι στο θέμα του πως ήταν η αντιμετώπιση τ...Επανέρχομαι στο θέμα του πως ήταν η αντιμετώπιση του διαβήτη, τόσο των νέων όσο και των ενηλίκων , πριν από 20 χρόνια σε σχέση με τώρα, για να κάνω μια παρατήρηση.<BR/>Το ότι έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, το ότι η τεχνολογία έχει συμβάλλει καθοριστικά στην βελτίωση της ποιότητας ζωής όσων έχουν διαβήτη, είναι αναμενόμενο και αυτονόητο.<BR/>Κανείς, που ξέρει διαβητολογία, δεν λέει πιά : «έχεις διαβήτη να μην τρως ρύζι , μακαρόνια, πατάτες». Η απαγόρευση δια ροπάλου της κατανάλωσης γλυκών, δεν ισχύει πλέον , καθώς και πολλές άλλες απαγορεύσεις που ίσχυαν στο παρελθόν.<BR/>Παρόλαυτα, απέχουμε πολύ από τους θεραπευτικούς στόχους καλής ρύθμισης του σακχάρου. Αυτό αφορά και άλλα νοσήματα όπως π.χ η υπέρταση.<BR/>Όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που έχουν πιεσόμετρο στο σπίτι, κάθε τόσο κυκλοφορούν νέα σκευάσματα για την πίεση και η πλειοψηφία των ανθρώπων με υπέρταση έχει μόνιμα υψηλή πίεση.<BR/>Αυτό, καθως και η ραγδαία εξάπλωση του διαβήτη, πιστεύω ότι θα πρέπει να μας προβληματίσουν.Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-61277217730919367352007-02-11T11:38:00.000+02:002007-02-11T11:38:00.000+02:00Η συζήτηση έχει ανάψει και γίνεται όλο και πιο ενδ...Η συζήτηση έχει ανάψει και γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα, σα μάθημα. <BR/><BR/>Οι προσωπικές καταθέσεις των πασχόντων είναι παραπάνω από διαφωτιστικές και ακόμα και από λογοτεχνική άποψη έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. <BR/><BR/>Αυτό δεν πρέπει να περάσει ανεκμετάλλευτο.Ναυαγόςhttps://www.blogger.com/profile/17436982706132718425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-2825224621283051682007-02-11T11:23:00.000+02:002007-02-11T11:23:00.000+02:00Petalida,Καμία σχέση το σήμερα με τις δεκαετίες 60...Petalida,<BR/>Καμία σχέση το σήμερα με τις δεκαετίες 60-70-80.Οποιος θέλει να δει το υψηλό επίπεδο ενασχόλησης των Ελλήνων γιατρών πάνω στον Διαβήτη μπορεί να επισκεφτεί την ιστοσελίδα www.ede.grkormascohttps://www.blogger.com/profile/05034845383135313709noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-64357125043126030602007-02-11T09:40:00.000+02:002007-02-11T09:40:00.000+02:00swma said... kormasco,η αντιμετώπιση του Διαβήτη δ...swma said... <BR/>kormasco,<BR/>η αντιμετώπιση του Διαβήτη διαφέρει απόλυτα στις ΗΠΑ. Καμια σχέση με όσα περιγράφεις.<BR/>---------------------<BR/>Η αντιμετώπιση του διαβήτη τα τελευταία 10 χρόνια, στην Ελλάδα, δεν διαφέρει από αυτή άλλων χωρών. Ιδιαίτερα δε σε σχέση με τις ΗΠΑ οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, αναλογα με ορισμένα ταμεία έχουν περισσότερες παροχές, αυτό οφείλεται εν μλερει στο ότι στην χώρα μας κανείς δεν ενδιαφέρεται για για το πόσο θα πληρώσουν τα ταμεία.<BR/>Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου2 , που είναι και το μαγαλύτεροπ ποσοτό, έχουν πολύ κακή ρύθμιση, αυτό προκύπτει από τις μελέτες που δείχνουν οτι η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη( δείκτης καλής ή κακής ρύθμισης) είναι ιδιαίτερα υψηλός. Η κακή ρύθμιση αποδίδεται στο ιδαίτερα υψηλό ποσοτό παχυσαρκίας και μειωμένης σωματικής δραστηριότητας, των ασθενών και οχι μόνο.Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-9478031852565738812007-02-11T09:31:00.000+02:002007-02-11T09:31:00.000+02:00petalida said... Εχω μείνει άφωνη. Αυτά τραβάνε κα...petalida said... <BR/>Εχω μείνει άφωνη. Αυτά τραβάνε και τα παιδιά που γεννιούνται το 2000? <BR/>-------------------------<BR/>ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!!!<BR/>Αυτά που περιγράφει ο kormasco αφορούν την αντιμετώπιση του διαβήτη το 1963 σε ενα απομακρυσμένο χωριό.<BR/>Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κάνει κάποιος που έχει διαβήτη, σχετικά με εγκυμοσύνη, εγχειρήσεις κ.τ.λ . Εχει την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση με κάθε άλλον, χρειάζεται ο γιατρός να προσέξει την ρύθμιση του διαβήτη του.<BR/>Ως προς τις μετρήσεις υπάρχουν μετρητές, μεγέθους κουτιού σπίρτων που δίνουν αποτέλεσμα με ελάχιστότατη ποσότητα αίματος σε 5 δευτερόλεπτα.Mariannahttps://www.blogger.com/profile/05508414521120346825noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-41805859656739961692007-02-11T08:45:00.000+02:002007-02-11T08:45:00.000+02:00kormasco,η αντιμετώπιση του Διαβήτη διαφέρει απόλυ...kormasco,<BR/>η αντιμετώπιση του Διαβήτη διαφέρει απόλυτα στις ΗΠΑ. Καμια σχέση με όσα περιγράφεις.<BR/><BR/>(Δεν ξέρω, βεβαια, πως ήταν πριν πολλά χρονια...)swmahttps://www.blogger.com/profile/17687552199562863400noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-83671768883958428462007-02-11T01:51:00.000+02:002007-02-11T01:51:00.000+02:00Εχω μείνει άφωνη. Αυτά τραβάνε και τα παιδιά που γ...Εχω μείνει άφωνη. Αυτά τραβάνε και τα παιδιά που γεννιούνται το 2000? Δε τολμώ να πιστέψω ότι δεν καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για μια (σοβαρή) μεταβολική διαταραχή, τιποτε λιγότερο τιποτε περισσότερο.<BR/>---------------------<BR/>Εμβόλια?<BR/>Πραγματι δεν πρεπει να εμβολιάζονται?? <BR/>Λογω της τοπικής μικρής αιμοραγίας?<BR/>Η μήπως το ανοσοποιητικό ειναι υπερευαισθητο?<BR/><BR/>Αναισθησία?<BR/>Ειναι δύσκολη η επαναφορά?<BR/>---------------------<BR/><BR/>θα μπορούσα άραγε να βοηθήσω κ Μαριάννα? Υπάρχει κάτι - βιβλιογρφία, οπτικοακουστικό υλικό, οτι άλλο χρήσιμο - που θα μπορούσα να βρω ευκολότερα στις ΗΠΑ? Δεν ειμαι διαβητολόγος βεβαια αλλά ειμαι βιολόγος και δουλεύω σ ενα παν-μιο.<BR/>email: petalides@yahoo.competalidahttps://www.blogger.com/profile/05903033965843169232noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-88664460438265664752007-02-10T20:21:00.000+02:002007-02-10T20:21:00.000+02:00''έχεις βιώσει τα περισσότερα από όσα έχουν γραφτε...''έχεις βιώσει τα περισσότερα από όσα έχουν γραφτεί μεχρι τώρα, σε αυτό το blog.''................<BR/>Πράγματι εχω βιώσει τόσα πολλά που θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο ολόκληρο.Απο πού να αρχίσω μόνο δέν ξέρω και που να τελειώσω.<BR/>Βιώματα μέσα σε μια αδαή κοινωνία,με αληθηνές πέρα εως πέρα μαρτυρίες & γεγονότα,βιώματα ψυχής & σώματος αντάμα.Βιώματα που ίσως στα σημερινά παιδία με διαβήτη να τους φανούν εξωπραγματικά.<BR/>Θα αναφερθώ λοιπόν σε μερικά απο αυτά.<BR/>Θυμάμαι στα 4 μου χρόνια αρχές δεκαετίας του 1960 να με βάζουν κάτω οι γονείς μου σαν το ''πρόβατο επί σφαγή'' για να μου κάνουν την ινσουλίνη. Σε λίγο διάστημα κατάλαβα οτι τους έκαιγε πολύ αφού δεν με ξεχνούσαν ούτε μια μέρα.Αρχισα να σκέφτομαι διάφορα τεχνάσματα για να αποφύγω αυτόν τον μπελά (την ένεση ινσουλίνης).Σήμερα τους έλεγα είναι Κυριακή δεν κάνω ινσουλίνη,η ινσουλίνη όμως δεν είχε ούτε κυριακές ούτε αργίες ούτε repos,ετσι...δέν πέρασε αυτό. Μετά απο καιρό & αφού μεγάλωνα σιγά σιγά δέν μπορούσαν να με κάνουν εύκολα καλά. Ή ίσως και να μην ήθελαν να με πιέζουν τόσο πολύ. Ετσι....ξεκίνησε ο εκβιασμός.Γιά να κάνω ένεση (ινσουλίνη) ήθελα μπισκότο ή πορτοκαλάδα,οι πιό παλοί θα θυμούντε τα μπισκότα ΡΟΥΛΙΑ & τις πορτοκαλάδες FIX! H ρύθμηση του σακχάρου γινόταν απο <BR/>έναν παιδίατρο στην μακρινή απο το χωριό πόλη.Με ανέβαζαν πάνω σε έναν γάιδαρο που είχαμε χαράματα & με πήγαιναν στο διπλανό χωριό για να πάρουμε το bus γιά την πόλη.Μπροστά η μητέρα με τα πόδια & πάνω στον γάιδαρο εγώ και με τα δόντια να τρεμοπαίζουν απο το πολύ κρύο.<BR/>Αυτά τα bus πήγαιναν με 20km το πολύ.Μαρτύριο μέχρι να φτάσεις & μαρτύριο η επιστροφή ιδίως το καλοκαίρι με την ζέστη και την σκόνη του χωματόδρομου.Η απάντηση απο την εξέταση σακχάρου που μου έκαναν έβγαινε μετα απο 1-2 μέρες αλλά το λεωφορείο ερχόταν μια φορά την εβδομάδα στο διπλανό χωριο,οπότε η ρύθμηση γινόταν με καθυστέρηση και πάντα με το αποτέλεσμα της προηγούμενης εβδομάδας.Ποιά ρύθμηση δηλ.κολοκύθια τούμπανα.<BR/>Η λέξη υπογλυκαιμία ήταν άγνωστη.Την είχε αντικαταστήση η λέξη ''ΚΟΜΑ''.Κομα,δηλ.= υπογλυκαιμία. Υπογλυκαιμία πάθαινα οταν έπαιζα πολύ και οταν κουραζόμουνα. Είχα όμως σε εκείνη την ηλικία άρνηση όταν μου έδιναν κάτι για να με συνεφέρουν.Ετσι... μου έκλειναν την μύτη και με ανάγκαζαν να ανοίξω το στόμα γιά να μού περάσουν ανάμεσα στα δόντια μου μιά ξύληνη βέργα ώστε να το έχω ανοιχτό & να με συνεφέρουν απο την υπογλυκαιμία ή μου έβαζαν ενα κουτάλι για να μού ανοίξουν το στόμα!!!<BR/>Αργότερα άρχισα να χάνω ξανά βάρος και έτσι αναγκαστήκαμε να έρθουμε Αθήνα οιογενειακώς. <BR/>Κατάντησα τρόφημος στο ""ΠΑΙΔΩΝ"" <BR/>Με βάζουν σε ένα δωμάτιο μαζι με ενα άλλο παιδάκι που είχε πάθει κάποιο βαρύ κρυολόγημα και του είχαν βάλει ενα σωλινάκι και έβγαζε υγρά απο τον πνεύμωνα.Μαζί του και η γιαγιά του.Μια κυρία μεγάλης ηλικίας η οποία μου έπαιρνε το σαπούνι και έπλενε τα χέρια της.Εγω στήν τσίτα όποτε την έβλεπα.Μια μέρα της λέω...αυτό το σαπούνι ειναι δικό μου.Δεν καταλάβαινε με τίποτα.Την επόμενη φορά όμως οταν πήγε να το χρησημοποιήσει έβαλε τις φωνες γιατι είχα καρφώσει μια καρφίτσα μέσα στο σαπούνι.Ο νηπτήρας έγινε κατακόκκινος απο αίμα και όλη η νοσοκομειακή πτέρυγα στο πόδι.Μετά κατάλαβα τι είχα κάνει.<BR/>Μετά απο 4-5 μήνες ξανά στο ''ΠΑΙΔΩΝ''.<BR/>Η Ινσουλίνη πηγαινοερχόταν συνέχεια.Και αυτό γιατί ταυτόχρονα μου έδινα κάτι τεράστια πιάτα με ζυμαρικά και μετά για φρούτο...μια τεράστια φέτα καρπούζι. <BR/>Μου έκαναν μετρήσεις <BR/>ούρων (CLINTEST) και από εκεί έβλεπαν τις τιμές ζακχάρου.Αυτό όμως δεν κατέβαινε με τίποτα.Τα συμβούλια των γιατρών το ένα πίσω απο το άλλο,μάταια όμως για την κατάσταση μου.Απελπιστήκανε και καλέσανε τον John απο την Πολυκλινική.<BR/>Μου άρεσε αυτος ο κύριος από τότε.Είχε κάτι που κέρδιζε τον πάσχοντα.Αλήθεια...πόσοι τέτοιοι γιατροί υπάρχουν σήμερα άραγε; Τους έδωσε μια δίαιτα και άρχισαν να την εφαρμόζουν.Οι τιμές ζαχάρου ξανά Up.(Δέν την εφάρμοζαν σωστά ή κάτι άλλο έκανα λάθος πιθανώς). <BR/>Εκμεταλεύτικα το γεγονός βάζοντας στο δοκιμαστικό σωληνάριο που μού έδιναν,για να κάνουν την εξέταση,αντί για ούρα νεράκι απο την βρύση.Μπλέ γινόταν η αντίδραση μεσα στον δοκιμαστικό σωλήνα απο σκούρο κίτρινο που ήταν έως τότε!Ετσι ...όποτε με έβαζαν στο ''ΠΑΙΔΩΝ'' μετά απο 3-5 μέρες ολα ...τέλεια! Και εγώ έξω.<BR/>Ιαματικό το νερό του Μαραθώνα !!! Οταν ήταν να φύγω απο το ''ΠΑΙΔΩΝ'' Πλησιάζει εμένα και την μητέρα μου ενας γιατρός πολύ μικρός στην ηλικία και μας σκάει το παραμύθι πως χάρι στην δίαιτα του ρυθμίστικε ο διαβήτης και πως για να μας την δώσει έπρεπε να του δώσουμε 250 δρχ.ο μισθός του πατέρα ήταν 30 δρχ.τον μήνα.Εγώ ήξερα όμως γιατί μέσα στο συμβούλιο που είχε γίνει με τον John ήμουνα & εγω.Αυτός..ΔΕΝ ΉΤΑΝ!!! <BR/>Στήν 3η δημοτικού δεν με δεχόταν η δάσκαλα στην τάξη επειδή έλεγε πως δέν είχα το πρέπον βάρος για την ηλικία μου.Μόνο που δέν με ζύγισε:)Την δασκάλα μου λοιπόν την βρήκα σαν πελάτησα μετά απο 35 χρόνια.Της πήγαινα την σύνταξη σαν Ταχυδρόμος που εργαζόμουνα.Δεν της είπα ποιός είμαι,την έκανα όμως και θυμήθηκε όταν μου είπε πως εκτός απο τα πολλά προβλήματα υγείας που είχε,είχε και διαβήτη!Με τα πολλά Θυμήθηκε οτι είχε & ενα μαθητή πού ήταν πολύ αδύνατος στο βάρος και που για αυτήν μάλον πρέπει να είχα πεθάνει πρίν πολλά χρόνια!<BR/>Οταν της είπα πως αυτός είμαι εγώ,και οτι αυτή την στιγμή έχω 4 παιδιά,την πήραν τα κλάματα & μου ζητούσε συνέχεια συγνώμη.<BR/>Εμβόλια παιδικά δεν έκανα ποτε! απαγορευόταν έλεγαν επειδή είχα διαβήτη.<BR/>Αποκριές του 1967 χτυπάω στο κεφάλι,στο Κ.Α.Τ ανεπιθύμητος γιά ράψιμο.Πάλι λόγω διαβήτη!Μεταφορά στο παίδων οπου με κρατούσαν 6 νοσοκόμες (2 τα πόδια 2 τα χέρια και 2 το κεφάλι)για να με ράψει ο γιατρός χωρίς καν μιά τοπική αναισθησία. Ούρλιαζα απο τον πόνο και με τις νοσοκόμες αποπάνω μου να μου τσιμπάνε τα πόδια και την κοιλία επειδή πονούσα και φώναζα και να μου λένε σκάσε μαμακισμένο κολ.παιδο!Οταν τις στόλισα με οσα (καλολογικά στοιχεία γνώριζα & εγώ) μόνο κρέας δεν μού έκοψαν!<BR/>Καλοκαίρι 1974 εργάζομαι γιά τις καλοκαιρινές διακοπές σε ενα κατάστημα UNISEX (ήταν στο forte τους εκείνη την εποχή της μεταπολίτευσης)στήν στοά Λυκούργου στήν Αθήνα.Ηθελα πάντα να είμαι ανεξάρτητος σε ολα,ακόμα και στα οικονομικά μου & γι αυτό εργαζόμουνα πάντα απο μικρός. Κάποιο μεσημέρι πού σχόλασα ένοιωσα συμπτώματα υπογλυκαιμίας δεν είχα μαζί μου χρήματα να πάρω ενα ζαχαρούχο ποτό για να συνέλθω.Σαν εγωιστής δεν ζήτησα μια πορτοκαλάδα απο τον εργοδότη μου,με αποτέλεσμα να πέσω κάπου στην πλατεία Ομονοίας & να βρεθώ στίς τότε πρώτες βοήθειες του Ε.Ε.Σ στην Πατησίων.Αυτό το έμαθα αργότερα.Δέν έβρισκαν τι είχα & με αποστέλνουν στο Ρυθμιστικό & νυν Γεννηματάς που εφημέρευε εκείνη την μέρα.Ειχαν περάσει πολλές ώρες ομως. Στο παρά πέντε με πρόλαβαν. <BR/>Απο τότε πάντα κρατάω μαζί μου χρήματα και έτσι νιώθω μια κάποια ασφάλεια.<BR/>Περνάω τώρα στην ηλικία των 18-19 που έρχονται και οι πρώτες αισθηματικές σχέσεις.Οταν έλεγα στις κοπελιές οτι πάσχω απο διαβήτη αυτές έφευγαν.Ετσι ανακαλύπτω πως ο διαβήτης εκτός απο όλα του τα μειονεκτήματα έχει και κάποιο όπλο.Απο τότε αυτό το όπλο το χρησημοποίσα πολύ καλά.Μόνο στην νύν συντροφό μου δεν έπιασε!!! και αυτό γιατί γνωρίζει(Τεχνολογος σε εργαστήριο Νοσοκομείου) υπάρχουνα και τα αρνητικά στην ενημέρωση :)<BR/>Η πεθερά μου βεβαια ...είχε λυσάξει και ρώταγε αν ο διαβήτης είναι κολητικός και αν πηγαίνει στα παιδία που θα έφερνε η κορούλα της στον κόσμο μαζι μου.<BR/>Επειδή νομίζω πως θα σας κουράσω αν συνεχίσω, θα σταματήσω εδώ και όποιος θέλει,ας με ρωτήσει ο,τιδήποτε.kormascohttps://www.blogger.com/profile/05034845383135313709noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-666062508965655596.post-60619057727886546482007-02-10T17:49:00.000+02:002007-02-10T17:49:00.000+02:00Παράδειγμα πολύ κακού video εδώ κακού και βαρετού ...Παράδειγμα πολύ κακού video <A HREF="http://www.youtube.com/watch?v=uhinSNX8OZ0" REL="nofollow">εδώ</A> κακού και βαρετού <A HREF="http://www.youtube.com/watch?v=gb1EF977ujs" REL="nofollow">εδώ</A>, μετρίου ενδιαφέροντος <A HREF="http://www.youtube.com/watch?v=clFR2Yuo9-Q" REL="nofollow">εδώ</A> και κάπως καλού <A HREF="http://www.youtube.com/watch?v=DGcFQPw8FjE&mode=related&search=" REL="nofollow">εδώ</A>ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣhttps://www.blogger.com/profile/14743684359177380131noreply@blogger.com